Auto
Sabine Funneman - Utrecht
Het eerste woord dat mijn zoontje Jampie zei, was auto. Nu ben ik een ruimdenkend mens en ik heb me voorgenomen mijn kind niet in de weg te zitten met mijn opvattingen, maar auto?! Hij zegt het bovendien nog vrolijk ook: oootá!, met zo'n jolige uithaal op de laatste lettergreep. Hij weet heel goed wat dat zijn, ota's. Papa en mama zegt hij en ja en nee maar nog even te pas als te onpas. Alleen oootá, dat zegt hij als er zo'n ding langskomt.
Ik hoorde een verhaal over een kind (zulke verhalen krijg je dan als troost te horen) dat proost zei, voordat het een ander woord kende.
Zouden die eerste woorden iets zeggen over de aard van het beestje? Men beweert het wel. Helaas is de werkelijkheid saaier dan de mythe. Kinderen zeggen eerst papa en dan pas mama, gewoon omdat de p en de a als klanken het verst van elkaar af gevormd worden. De a wordt achter in de keel ontwikkeld en de p voorin tussen de lippen. De rest van de klanken wordt als het ware van buiten naar binnen in de klankholte (dat is de mond bij de mens) opgevuld. Dus eerst de p en dan de b en dan de m. Eerst de a en dan de e en dan de i. De o komt vrij snel aan de beurt. De p is als lipklank de eerste medeklinker die zich ontwikkelt. De t, een klank met de tong tegen de tanden, komt ook in het begin aan bod. Blijft over de r, een van de meest ingewikkelde klanken voor kinderen. Het is dus onwaarschijnlijk dat het bovengenoemde kind proost heeft gezegd. Waarschijnlijk poost of poot. Proost en auto zijn nauwer verwant dan men zou willen.
Auteursrechtelijk beschermd