Bloed aan de paal!
F. Jansen
‘De wedstrijd is al tien minuten oud en nog geen vijandelijkheden’ rapporteerde Studio Sport op 14 oktober 1989. U proeft de teleurgestelde ondertoon. Had de verslaggever al in de eerste minuten spuug- of natrappartijen op het veld verwacht? Of relletjes op de tribunes? Nee, dit was zijn manier om uit te drukken dat beide elftallen nogal afwachtend speelden.
Henk Tetteroo te Delft heeft de laatste jaren de krijgshaftige beeldspraak van sportverslaggevers verzameld. Op een bloemlezing uit zijn collectie - met vindplaats en datum gedocumenteerde citaten - berust het volgende bloeddorstige verslag.
Als het duel (de strijd of het gevecht) begint, vormen de keurtroepen van coach B dadelijk een linie. Aan de overkant wacht de oude garde in slagorde op orders van zijn generaal. De brigades houden de gelederen gesloten in afwachting van de hoofdmacht van de vijand. Het offensief begint na enkele aanslagen van provocateurs en activiteiten van sluipschutters, met charges en stormlopen die stootkracht bezitten. Vooruitgeschoven posten rukken verder op, vechten voor iedere meter en boeken terreinwinst zonder hun flankdekking te vergeten.
De defensie van de vijand houdt dapper stand, maar wordt dan onder de voet gelopen, moet terrein prijsgeven en het veld ruimen. De manschappen graven zich in voor het doel in een vertwijfelde poging te voorkomen dat in hun bastion bressen worden geschoten. Vergeefs, elke minuut wordt hun belegerde veste meer en meer stormrijp.
Men brengt een kanon in stelling. De kanonnier legt aan, drukt af, vuurt en laat het projectiel los. Al doet de doelman nog zo zijn best om het
Auteursrechtelijk beschermd