Onze Taal. Jaargang 61

[p. 104]

[Vervolg De Babylonische spraakontwarring]

vervolg van pagina 101

want dat hout is vooral hier verrot, verspoeld, verzopen, dat is verdwenen. En omdat er in de woestijn nog wat steentjes liggen, zouden daar de oudste steden hebben gestaan? Ga je gáúw weg. Pas Napoleon heeft gezegd: stop jongens, geen houten steden meer, want ze verbranden toch maar.’

● Terug naar sgool

Een van zijn vijftien onuitgegeven boeken heet Kwispelen met de taal. Kwispelen: 'k wil spelen. Een ander: Zijn wij nog van Dietsen bloed?, een derde: Terug naar sgool. ‘Leraren zijn de kwakzalvers van deze tijd’, tiert Hietbrink. ‘D'r heeft geen enkele neerlandici het recht om zich neerlandici te noemen. Bij gebrek aan basiskennis. Ik ontsla alle leraren Nederlands die alleen maar hebben geleerd foutloos te schrijven. Dat grenst aan fascisme.’

Als ik tegenwerp dat dat wel wat ver gaat: ‘Dat gaat... Dat is fascisme! Als je een kind dwingt foutloos te schrijven pak je het toch z'n spontaniteit af? Ga je nou gauw weg!’

De kleine Willem Hietbrink liet zich niet dwingen. ‘De leraar vertelde me allemaal bullshit (bolletje schijt) en ik luisterde niet. Dus ik bleef zitten, moest nog een jaar naar dezelfde nonsens luisteren en luisterde nog minder. Ik ben er trots op dat ik de lagere school niet heb afgemaakt. Ik ben ongeschoold, en dat is de redding. Taalkundigen kunnen mij niet volgen, omdat ze bij voorbaat tegen de dogmatische muur zijn aangeklapt. Als ze het niet leren zoals het gezegd wordt, krijgen ze geen diploma - de pluime, vroeger kreeg je een pluim op je hoed als je iets goed gedaan had.’

Wat drijft iemand om vijftien jaar te blijven ijveren voor een theorie die genegeerd wordt door de officiële taalkunde? ‘De waarheid. De waarheid is hard. De leugen heeft het veel makkelijker. De echte waarheid is heel kort en krachtig, en primitief. Maar de taalkundigen willen interessant doen. Dat is ook een gevaar hè, dat ze geen blablablabla meer kunnen maken.’

Hij zou ook zelfmoord kunnen plegen. Anderen, die net als hij doorhebben dat de wereld voor 99% fake is en zich niet meer willen laten bedonderen, die gaan. Maar hij heeft een taak: hij hoopt minstens tot zijn tachtigste de kampioen van het Diets te blijven. En misschien de erkenning te krijgen die hij zegt te verdienen.

● Monumenten

We verlaten café Forum en steken de straat over naar de Minderbroederskerk. Hier hangt de gedenksteen voor de zestiende-eeuwer Jan van Gorp (Gorp is een plaatsje bij Hilvarenbeek), die zich volgens de gewoonte van zijn tijd Johannes Goropius Becanus noemde. Deze lijfarts van beroemde vorsten verklaarde dat Adam en Eva in het Paradijs al Diets spraken. Wanneer hij de kerk passeert, vertelt zijn twintigste-eeuwse nazaat, raakt hij af en toe de muur aan.

Maastricht bezit nog een tweede verborgen monument voor het Diets. Ik rij ernaartoe met de Duizenddichter, die onderweg alle straatnamen in oersyllaben splitst en met vaste hand de auto het verkeersvrije Vrijthof opstuurt. ‘Dingen doen die niet mogen, daar hou ik van.’ Voor agenten is hij niet bang. ‘Die praat ik zo ondersteboven.’ We dalen af in de kelder van Boekhandel Arcadia, waar Hietbrink zijn Stevinmonument gestald heeft.

Ook de ‘geestelijke tienkamper’ Simon Stevin (1548-1620), musicoloog, zeilwagenbouwer, basculist en astronoom, hield het Nederlands voor de eerste en de beste taal. Het monument is een kruising tussen een altaartje en een lessenaar, versierd met houten letters, bladzijden uit de geschriften van de beroemde Bruggenaar, een uitschuifbaar blad met het Spraakstelstel en een afbeelding van de Veelzijdige, als een Indiase godheid getooid met tien hoofden.

De Duizenddichter is geen Onze-Taallezer. Hij heeft Juliana al eens geschreven dat ze die ‘kliek van conservatieve taalkundigen’ niet langer moet beschermen, maar zij heeft hem niet teruggeschreven, zoals zo veel mensen hem niet terugschrijven.

‘Die van Onze Taal willen mij niet accepteren. Ze zeggen dat ik uit de lucht kom vallen. Maar we zijn allemaal uit de lucht komen vallen van andere planeten. De taal is voor mij een voorbije zaak. Ik ben nu bezig om ons planetenstelsel uit te figureren. Daar heb ik een enorm revolutionair verhaal voor bedacht dat nog waar is ook.’