Schriftuerlicke liedekens met noch sommighe lofsangen ende ghebeden
(1595)–Anoniem Schriftuerlicke liedekens met noch sommighe lofsangen ende ghebeden–
AuteursrechtvrijNa de wijse. Doen men int jaer van lijden naemde, La iourne des enfans.
NV mijn beminde Christen knechten
Wilt al Ga naar margenootabelijden mijnen naem
Al wil u Ga naar margenootbduyvel en werelt bevechten
Teghen haer sal ick u maken bequaem
Van grooter faem
Wilt my hier eeren
Haer lachterlick blaem
Sal ick verkeeren.
Ick can Ga naar margenootcdootslaen, en weder doen leven
Niemant ontreckt my yet wter hant
Den dorstighen Ga naar margenootdcan ick te drincken geven
Wt de Fonteyne des levens playsant
Seer triumphant
In lijden Ga naar margenooteick trooste
T'sy in wat lant
Int West oft Ooste.
So qualick can ick u lien ghedooghen
Ick moet afweeren al u quaet
Ghelijck den Ga naar margenootfappel van mijnen ooghen
Beminne ick u, liefken delicaet
Van u niet afgaet
Mijn jonste reene
Hoet met u doch staet
Weet ick alleene.
Voor Ga naar margenootgswerelts gront ic dit beschoofde
Ende mijn woort sal eewich staen
Dat al Ga naar margenoothde hayren van uwen hoofde
Ghetelt zijn, moghen oock niet vergaen
Voor sdoots vermaen
V sal ick bevrijden
Dus onbelaen
Wilt cloeckelick strijden.
| |
[Folio 218v]
| |
En vreest Ga naar margenootivyer, sweert noch tribulacy
Noch al de tyrannen verwoet
Al zijn sy nijdich tot elcker spacy
Dorstich hakende naer u bloet
Grijpt Ga naar margenootkeenen moet
En wilt niet vreesen
V Vader seer goet
En laet u Ga naar margenootlgheen weesen.
Als sy haer leeringhe aen de mijne
Met listen hebben aenghebrocht
En ghy dan schijnt verlaten t'zijne
So heb ick aen u mijn liefde gheknocht
Hoe ghy bedocht
Sult Ga naar margenootmwesen omspreken
Als ghy versocht
Sult staen voor Pharos treken.
Elck Christen sy bequaem ten velde
En sy Ga naar margenootnvaillant in zijnen strijt
Al is men daer niet betaelt met ghelde
De goede gagie die volcht subijt
Wie volstandich lijt
In zijnen persoone
Sal Ga naar margenootoerven int crijt
Des Christums erfschaps croone.
De waerheyt verwint. |
|