De Revisor. Jaargang 20

[p. 80]

Joseph Brodsky

Rotterdams dagboek

De regen klettert. Woensdag. Schemering.
'k Zie paraplu's en opgezette kragen.
Ze bombardeerden Rotterdam vier dagen,
en toen was deze stad herinnering.
Niet mensen, steden schuilen als het regent
in een portiek. En in een bui beland
bewaren straten, huizen hun verstand
en roepen niet om zoete wraak, neerzijgend.

Een hete julidag. Er lekt een wafel
ijs op een buik. Een kinderstemmenkoor.
Moderne flats, kantoor omarmt kantoor.
Le Corbussier deelt dìt met de Luftwaffe,
dat beide fanatiek hebben getracht
het aanzien te veranderen van Europa.
Wat rest na 't razend spel van de cyclopen
wordt op een tekentafel koel volbracht.

[p. 81]

III

 

De tijd heelt, maar hoe heilzaam ook die kracht,

 

een beenstomp kan van middel doel niet scheiden,

 

heeft van een panacee nog meer te lijden,

 

en jeukt. Een jaar of dertig later. Nacht.

 

 

 

We drinken wijn en voeren dialogen

 

in een gebouw dat naar de sterren reikt -

 

op een niveau dat eerder werd bereikt

 

door hen die hier destijds de lucht in vlogen.

 

 

 

Rotterdam, juni 1973

Oktoberliedje

Een opgezette kwartel
prijkt op de schoorsteenmantel.
De oude klok doet 's avonds feilloos haar werk,
onthaalt gekreukte trommelvliezen op geratel.
Als een druilende kaars staat buiten de berk.

Opnieuw tracht de zee door de dijk heen te breken.
Neem naald en draad, mijn lief, vergeet je boek;
verstel mijn kleren zonder de lamp aan te steken:
je goudglanzende haar
verlicht de hoek.

1971

Vertaald door Peter Zeeman