De Revisor. Jaargang 17

[p. 78]

Joseph Brodsky

Weerzien met exeter

Schakend op het plastic tafelkleed in Sparky's
Cafe, afwisselend met wit,
tegen jouw schim in de middag, twee trappen
lager dan die matras, en zeven jaar later. Amper
een offer, hoe dan ook. Het bestofte klaverblad
van de ventilator snort nog in je raam - zeven
jaar later en massa's zaad
verspild - kennelijk niet uitgezet.
Wat is er nodig om loyaal te zijn
aan nóg een levensloop, een oceaan, een credo?
De verjaring van het Indianenrecht?
Een stel tortelduiven, twee duifjes?
De Oceaan, wiens lang beraamde invasie zichzelf
lijkt tegen te werken op het strand van Salisbury?
Of de raadhuiskoepel, nog immer zogend
zijn bleke, in wolken gewikkeld Licht?

Vertaling Willem B.S. de Vries