De Revisor. Jaargang 16

Quevedo

Op een echtelijk praalgraf

Wat van Helvidia Pada overschoot
plus wie zij eens tot een der velen maakte
praalt hier, als zegen die hij toch nog smaakte.
Nu heeft hij haar alleen, al is zij dood.

Toen hij haar in het koele marmer sloot,
de speelse meid die hij zo slecht bewaakte,
zwoer hij, tot eer der al te grage naakte:
de hond erbij. Die haar ook niets verbood.

Dat is Fideel. Ook hij aan steen ontsproten
persifleert nu voorgoed de losse sponde,
marmer tot ironie geconterfeit:

Dieven blafte hij af, nooit bedgenoten,
heeft met bazin en baas het best gevonden -
nee, wandelaar, raak hem niet aan. Hij bijt.

vertaling Dolf Verspoor