De Revisor. Jaargang 16

Egbert-Jan Riethof

Onbedaarlijk uit

Vanachter nevels raakt een licht en mild,
verlegen zacht en ijl verglijdend, uit
een meer van stil en broos verdriet getild,
een wankel, vluchtig, breekbaar speels geluid,

Een hoog, als loof in zwakke zomerwind
verruisend, bijna ongeregeld, uit
het zoekend spel, de adem van een kind,
uit toeval, weifeling ontstaan gefluit,

Mijn bleke, niet verweerde, aan de zon
ontkomen, weerloos in de schaduw, uit
het licht gedreven, voor zover het kon
beschut gebleven, dorre, dunne huid...

Als zand door storm verstoven breekt het vocht,
heel lang verborgen, onbedaarlijk uit.