De Revisor. Jaargang 10



[pagina 30]
Leo Vroman Bayadere voor Martine van Hamel Toen wij je traag in een tragisch ballet tot een draak uitgerekt zagen dansen - hoe graag zag ik alles toen net zo volmaakt en volstrekt als de ziel van je lijf die haar eeuwig bestaan in dit korte verblijf heeft te danken aan het vergaan van de tijd maar ook met één hand hemelwaarts is je stevigheid zo goddelijk aards mij het dierbaarst want het onmeetbaar echte aardse verschiet tussen dansen en vechten meer wens ik nog niet en waarom een wens en waarom dan ooit menselijk recht de mens en diens recht zijn krom gebouwd onmeetbaar echt maar daarom niet minder of minder mooi: zoals elke prooi leeft in de verslinder de kleur van de boomstam herleeft in de vlinder is de vlam van het hout in de vlam van het vuur want de natuur maakt nooit een fout al wat sterft het mooiste lijk uiteengekerfd wordt rijker en rijker nee wees niet bang niets bederft en zowaar terug in de subway woog mijn kijker waar jij nog lang in voort bewoog zo zwaar