De Revisor. Jaargang 10

[p. 23]

Eric Ruygers

Jachttafereel

Eerst de dubbelloopse jager en pas dan
de bosvogel; die is voor het jagen.
Dan niets meer... ja, de fazant...
die doet ook razend rustiek, maar
voor haar geen rol aan 't spit bedacht.

Dus:
de bosvogel; haar krassen in 't blind gezicht
van de jager, die koud is. Of warm.
En ongemakkelijk en zijn neus verkouden.

Dan neem je hem even apart en zet
zijn zijïg lichaam schietgraag klaar
bij de vijver aan de rand van 't bos.

En dan:
de vogel vliegt los als de haan staat gespannen:
met geopende snavel het woord achterna
en sterft eer de jager de kogel hoort fluiten.
Heel stil, want het licht staart haar na.

Maasland

Ik had een kaart van de woonstreek
gekocht. Vol tekens, vol namen
die mensen verzonnen uit angst
voor wat buiten hun taalgebied leeft.

Maar eenmaal buiten het uitzicht
van hen, daar bleek geen woord
of zin te bestaan. Hier is het
‘broeierig’. En ‘weids’, en hier regeert

de ‘langpootmug’, de ‘zilvervoorn’.
Je moet hier daarom
maar zelf komen kijken.

Glazenwasser

Glazenwasser diep in maart
kieper je plots een kamer binnen
weet je van binnen noch van buiten
waar je hoofd nu werkelijk zit

En speelt het licht van duizend kanten
Een toon zit langzaam in je hoofd
om nooit meer van daar weg te gaan
want andere plaatsen zijn niet meer:

in een vergeten landschap sluipt
de kater de narcissen om.