- CXL - [Onbegrypelyc alleene Godts werck // is]
Onbegrypelyc alleene Godts werck // is:
wat de winter verdoet, dwelck ons een groot merck // is,
tstaet in den somer seer lustich & groene.
Dies syn cracht boven alle crachten sterck // is;
hem is subjeckt al dat in sweirels perck // is;
duer hem alleene wort elc cruyt in saysoene,
in synen tyt, niet duer smenschen toedoene,
al ist dat sy planten oft in deerde steken,
oft wat sy sayen, tis goet te bevroene.
Die genade moet alleen van boven leken,
al synder vele, soot dicwils is gebleken,
en willent huer oft haer hantwerc toe schryven,
die hebben onsen Godt syn eere ontstreken,
want sonder Godt en can geen vrucht beclyven;
maer Godt gheeft den wasdom, waerdoer sy blyven
in huer cracht & wtter aerden rysen.
Dus moeten hem alle loven, tsy mannen oft vrouwen:
wie soude syn gracie te volle geprysen?
| |
Loff, die den wech, de waerheyt & dleven // is,
loff, duer wien dlicht int duyster gegeven // is,
loff, die my erm sondich mensche hebt gespaert,
loff, duer wien ons dleven naer de doot bleven // is.
Loff, duer wien salicheyt bleeff, soot beschreven // is,
loff, die den ongeleerden hebt geopenbaert,
loff, vertroostere van alle die syn beswaert,
loff, die gras & cruyt wt der aerde doet spruyten,
loff, die syn onnoosel schaepkens van als bewaert.
Loff, wiens glorie niet en is om uytten,
loff, in wiens loven myn sinnen ontsluyten,
loff, die den Vader van boven heeft gesonden,
loff, duer wien alle dinck blyft in syn virtuyten,
loff, die ons van svyants banden heeft ontbonden.
Loff moet u toevloeyen van alle monden,
loff, voer wiens name den vyant moet affgrysen,
loff, die ons syt spysende tot allen stonden:
wie soude syn gracie te volle geprysen?
|
|
Auteursrechtvrij