|
| |
| |
| |
- CXXXIX - [Seven mael dachs, de rechtverdige vallen mach]
Seven mael dachs, de rechtverdige vallen mach,
oock wederom opstaen in den selven dach;
& wie is rechtverdich sonder tgeloove goet?
Niemant. Die dan gelooft heeft hy altyts verdrach?
Neen hy; maer hy en blyft niet onder den voet,
hoe wel dat hy erts is, & cranck duer vlees & bloet:
in hem is den wille, maer in Godt tvolbringen.
Is hem dan iet van noode, dat hy hebben moet,
dwelck hem mocht goet syn tegen svyants dwingen?
Als hy ghelooft in Christo, jaet sonderlingen;
in syn vervolginge, oft als in lyden,
syn geloove beproeft wordt duer Godts gehingen.
Al vindt hy den geest sterck tegen sulck bestryden,
soo dat hy hem can int cruys Christy verblyden,
noch ist hem goet, duer des vlees belasticheyt,
& oock grootelyc van noode, tot allen tyden,
dat hy duer Christum bidde om stantvasticheyt.
| |
| |
Tis goed dat hy bidt om een stantvastelyc leven,
om dat hem tyt, plaetse, noch noot en doet sneven
van syn oprecht geloove in Christo alleen;
soo en wordt hy niet, duer des geests ingeven,
by tsaet geleken, dat daer viel opden steen.
Is voer den geloovigen alle dingen reen,
soo en can hem sweirels samblant niet verleyen,
ist dat hy stantvastich blyft & met Godt gemeen.
Sodoma en heeft Loth niet connen doen scheyen
van syn gerechticheyt, maer twas om beschreyen,
dat hy in Segor heeft tegen Godt gedaen;
noch Davidt, in de Philistynsche contreyen,
en heeft hem aen haer ydelheyt niet misgaen,
maer in Jerusalem heeft hy gesondicht saen,
als hy meynde te leven met gepasticheyt.
Dus ist noot, wilt die geloovige blyven staen,
dat hy duer Christum bidde om stantvasticheyt.
Tgeloove en is niet alleen nutbaer,
maer dat ghy er oock om lydt en strydt seer claer,
leert ons dit dappostel in diversche brieven,
prysende de stantvastige in lyden swaer,
| |
| |
dat hem syn tribulacie cost believen,
en segt: oft de godloose hun verhieven,
vreest niet; maer bidt & danckt Godt lofsame.
De Heer sal met ons syn & met troost gerieven,
soo ons Christus belooft, met woorden bequame:
wat ghy den Vader bidt in mynen name,
dat sal hy u geven en u niet verlaten.
Die dit dan gelooft hier in den lichame,
wat is hem nootelycker tot synder baten,
midts dat de vyanden, die ons siele haten,
ons als leeuwen omringen met onraftigheyt?
Anders niet dan, midts dat wy syn eerde vaten,
dat hy duer Christum bidde om stantvasticheyt.
Dus heeft Christus, in wien is ons herboringe,
om den geloovigen lydt verstooringe,
ons leeren bidden den Vader vol genaden:
laet ons hier niet vallen in becoringe,
maer wilt ons verlossen van allen quaden.
Paulus heeft den geloovigen oock geraden:
| |
| |
bidt sonder ophouden & malcanderen sticht,
want in den lesten tydt, tot grooter schaden,
salder veel van tgelooff vallen en laten dlicht;
maer laet u niet verleyden duer eenich gesicht;
de stantvastige, die sal salich wesen,
die totten eynde met dat cruys Christi vicht,
duer welcke victorie ghy wordt gepresen;
en wie daer aff valt, die blyft ongenesen.
Dus ist van noode, om sweirels aentasticheyt,
den geloovigen, & oock Godt midts desen,
dat hy duer Christum bidde om stantvasticheyt.
|
|
Auteursrechtvrij