Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 209]

- CXXXVIII - [Den huerlinck die syn schaepkens is weyende]

Den huerlinck die syn schaepkens is weyende,
aensiende den wolff, wordt hy seer versaecht;
waer duer hy vande cudde is scheyende,
want hy gheen liefde tot haer en draecht;
dus gaet hy loopen, al waer hy gejaecht
en verlaet de schaepkens cleyn & groot.
Maer een goed herder daer niet naer en vraecht,
hy is haer byblyvende in alder noot,
& oock haer beschermer tot inder doot,
want hy houd syn schaepkens altyt te samen,
hy trecktse den wolven wt haren poot;
sy hooren syn stemme & hy kentse by namen.
Al willen de wolven haer dickmaels pramen
om haer te stelen gelyck een dieff,
hy en laet syn schaepkens niet beschamen:
een goet herder heeft syn schaepkens lieff.

[p. 210]

 

Een goet herder was Moyses inde woestyne,

 

die syn schaepkens hadde wtvercoren;

 

hy begeerde wt den boeck des levens te syne

 

liever dat syn schaepkens souwen syn verloren;

 

oock Davidt den coninck, soo ghy mocht hooren,

 

wiens volck geslagen wordt om syn misdaet,

 

riep: O Heere, op my laet comen uwen thoren,

 

want ick gesondicht hebbe in allen quaedt;

 

dus bidt ick u, myn schaepkens doch niet en slaet;

 

wilt liever u gramschap op my wreken;

 

oock Paulus, soo daer geschreven staet,

 

begeerde van Godt te syne versteken,

 

ja verbannen te syne, tis waer gebleken,

 

om der Joden salicheyt, dus seyt syn brieff;

 

nochtans vervolchden sy hem om syn preken:

 

een goet herder heeft syn schaepkens lieff.

 

 

 

Lieff heeft hy syn schaepkens de heere der knechten,

 

duer wien de schaepscooye is open gedaen;

 

hy dorste den wolff wel alleen bevechten.

 

Selfs is hy de duere: wilt nu ingaen;

 

hy is een goet herder, hy en wilt niemand versmaen,

 

oock dat honderste schaepken niet verlaten;

[p. 211]

 

hy brenget op syn schouderen gelaen

 

& spreckt tot syn gebueren: wilt droefheyt laten,

 

verblydt u met my nu boven maten,

 

ick hebbe gevonden dat verloren was,

 

het ginck daer weyen in dorre straten,

 

daert niet en vant groeyen, looff noch gras;

 

daer vant ikt dolende op dat pas;

 

van blyschap dat ick myn herte verhieff,

 

waer duer dat mynen druck genas:

 

een goet herder heeft syn schaepkens lieff.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Veel huerlingen willen haer als herders vermeten,

 

schaepkens te weyen & te blyven omtrint;

 

maer als haer de wolven willen eten,

 

synse om tontvlien haest gesint;

 

giften & gaven haer herte verblint;

 

dus en achten sy haer schaepkens niet een luere.

 

Maer een goet herder, die syn schaepkens bemint,

 

getrouwelyc is hy haer tredende vuere,

[p. 212]

 

om haer te verlossen van allen getruere;

 

hy en vreest geen wolven, die hem bestryen,

 

hy is haer wysende de rechte duere,

 

diese sal verlossen van alle lyen.

 

Sulck schaepken mach hem wel verblyen,

 

als hy synen beschermer siet voer allen miskieff.

 

Soeckt uwen herder altoos by tyen:

 

een goet herder heeft syn schaepkens lieff.