|
| |
| |
| |
- CXXV - [Myn sinnen jonstich eensdeels gestreckt // syn]
Myn sinnen jonstich eensdeels gestreckt // syn,
om dat elck mensche daer by soude verweckt // syn
tot Christus gracie & syn wonden // dier,
binnen sweirels ronden // hier.
Want wt hem selven en can vlees perfeckt // syn;
ja, al ons werken voer God noch bevleckt // syn,
als een onreyn cleet, naer Esayas vermonden // schier:
hoort dit verconden // fier.
Mer nu hebben wy eenen middeler gevonden // hier,
die ons vry gemaeckt heeft van alle misdaden.
Souden wy dan duer syn bloet niet syn ontbonden // hier,
Soo en ware, seyt Paulus, genade geen genade.
Mer Christus heeft ons allen gestaen in staden,
met een reyn puere liefde, niet om volgronden.
Tis waer; wy syn al onnutte & quaden,
maer dbloet Christy maeckt ons reyn van alle sonden.
| |
| |
Soo wat mensche, die duer eygen verdiensten beseven,
wilt comen in dopperste glorie verheven,
hy verleyt hem selven als een versmadere.
Hoort, vrinden, alle gadere:
ick ben, seyt hy, den wech, de waerheyt & dleven.
ick ben de duere: die andersins ingaet beneven,
is een dieff, een moordere oft een verradere.
Christus is ons ontladere,
dit is den wille van synen hemelschen vadere,
alsoo ons de Schriftuere doet gewagen
dat wy gelooven, met jonstige adere.
In dien, die hy gesonden heeft neemt al behagen,
in hem, die onse sonden heeft gedragen,
seggende: ick ben die de sonden heeft ontbonden.
Dus betrout Godts woordt sonder versagen,
maer dbloet Christy maeckt ons reyn van alle sonden.
Syt Godts navolgers als goede cnapen,
en vreest Pharaos verdrucken niet noch Goliats gapen;
denckt dat Christus gaff, tot onser vrame,
dbloet van synen lichame.
| |
| |
Verblyt u, ghy die sondich hebt geslapen;
want wy en syn niet verlost doer dbloed van schapen,
noch van bocken, calveren onbequame,
verlost met dat bloet des lammekens sonder blame,
dwelck den boeck met den seven segelen ontsloot.
Alle knien moeten buygen voor synen name,
hy die synen vader gehoorsaem was totter doot.
Daer hinck onsen besegelden perdoenbrieff root,
om ons te verlossen, die ter verdoemenisse stonden;
hy is ons salicheyt voer cleyn & groot,
maer dbloet Christy maeckt ons reyn van alle sonden.
Princhelycke princhieren, elck hier in gewiecht // sy;
hoort wat sint Jan secht, oock niet en liecht // hy,
om dat elck hem selven soude belyen
seggende: ick ben sondich, de sonde duervliecht // my;
die seyt: ick en heb geen, hem selven beliecht // hy;
want wy syn al sondaers van Adams tyen.
| |
| |
de sonde, wy weten een eeuwich bevryen,
dwelck is Christus Jesus onsen advocaet.
Hy bidt voer ons om deeuwich gebenedyen,
daer hy voer synen hemelschen vader staet;
hy is onsen brieff & warachtich aflaet.
Thoonen wy hem liefde, over syn bloedige wonde,
hy en wilt niet gedincken der menschen misdaet,
maer dbloet Christy maeckt ons reyn van alle sonden.
|
|
Auteursrechtvrij