|
| |
| |
| |
- XCV - [O diepte der wysheid Godts ongrondelyck]
O diepte der wysheid Godts ongrondelyck,
soo ons Paulus beschryft orcondelyck,
u voordeelen syn seer wonderlyck om weten
veel menschen die triompheren gesondelyck,
die in sonden leven als beesten hondelyck,
& hebben haren tyt in welden versleten
Nochtans comet hem al nae haer vermeten:
sy drincken, sy eten & worden verheven;
waert wonder dat goey herten, van drucke spleten,
die hen gerne queten // in een duechsaem leven
& werden veracht, verstooten, verdreven,
belogen, bekeven in menich lant?
Serteyn, dese moesten mistroostich sneven
ende dwoort geschreven van Seneca playsant:
gheen duechden en groeyen sonder wederstant.
| |
| |
Sonder wederstant, de duecht verdwynen moet,
die tegenspoet claer blincken & schynen doet;
want Loth in Sodoma met den quaden verselt,
bleeff suyver & reyne; vaet dees termynen // goet,
wiens duecht daer groeyde boven rosynen // soet,
& sonder wederstant op den berg, opt velt,
oock tvolck van Israhel, soo den Bybel spelt,
woest & ongeschelt //, hun qualyck regeerde,
sonder vyanden hebben afgoden gestelt;
maer lyden & gewelt // huer sonden mineerden.
Als David sonder oorloge triompheerde,
hy speculeerde // in hooverdyen te hant,
tellende syn volck, dwelck Godt blameerde.
Dus die oyt studeerde in Schriftuere, die vant:
gheen duechden en groeven sonder wederstant.
Godt hier syn vrinden met tribulatien moeyt,
want alle duecht inder temtacien groeyt,
ghelyck de roose wast byden doren,
| |
| |
In tegenspoed Godt oock veel gratien vloeyt;
sulck seer duechdelyc inder turbatien // bloeyt,
die sonder wederstant soude gaen verloren
Metten vlegele scheetmen tcaff & tcoren;
duer sploechs oorbooren//, moet deerde duersneden// syn,
salse vrucht voortbrengen, achter oft voren.
Godt hevet gesworen: het moet gestreden // syn;
al syn vrinden duer desen pat getreden // syn;
tgout moet duersneden // syn; & int vier gebrant,
salt schoon & claer goet om besteden // syn.
Dus wilt te vreden // syn; ghy tast aende want:
gheen duechden en groeyen sonder wederstant.
In voorspoed wert Salomon seer verblint; // siet:
hy aenbadt afgoden, die seer wysgesint // niet;
sonder wederstant bedrogen hem de vrouwen:
Van Godts vrinden wort voerspoed selden gemint // iet;
al castyt den vader, hy en haet syn kint // niet.
Godt laet de goede, die in hem betrouwen,
| |
| |
om dat sy, door proevinge, leeren souwen
syn gebodt houwen // inden hoochsten graet,
want druck & lyen can wonder brouwen;
het doet ons verspouwen // het sondich leven quaet.
Te verblyden int lyden, dats den besten raet:
noeyt edeldere daet oft dierbaerder pant;
veel duechden daer wt groeyen; tis tvruechbaer saet.
Dlyden niet en versmaet //, maer ontbint desen bant:
gheen duechden en groeyen sonder wederstant.
Als u sieckte verdriet oft lyen // crinckt,
syt patientich; op deeuwich verblyen // dinckt;
wilt altyt in duechden seer neerstig waken,
tis doch den dranck, die Godt tallen tyen // schinckt
voer syn lieffste vrinden; dus sonder myen// drinckt.
Al duncket der sinnelycheyt bitter smaken,
| |
| |
Godt wil syn kinderen met tegenspoet raken;
by struysen & draken // Job vergaert was,
& Abel vermoord, doert nydich blaken.
In alle dees saken // huer duecht geopenbaert // was,
Daniel inder leeuwen put onvervaert // was,
daer hy bewaert // was // vander leeuwen tant;
duer tbloet der martelaers geloove vermaert // was;
menich hier bewaert // was // die nu de croone spant:
gheen duechden en groeyen sonder wederstant.
|
|
Auteursrechtvrij