Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 1]

[Deel III]

- LXXXVIII - [O Godt, inder eeuwigheit regnerende]aant.

O Godt, inder eeuwigheit regnerende,
u vercoren volck sydy hoochelyk docterende
& corigeerende //, die u gebodt verachten.
Myn crachten // ben ic u presenterende,
want myn sinnen werden declinerende
en seer corumpeerende // van al haer crachten.
Aenhoort doch minnelyck, Heere, myn clachten,
want myn gedachten // staen op u gratien // goet:
al heb ic gesondicht, ghy syt doch vol machten;
de goddelycke drachten // syn vol confortatien // goet.
Ontfermt, Heere, & gheeft uwer natien // spoet;
dat ic in corter spatien // moet // u goetheyt smaken;
want ghy syt der jubilatien // vloet.
Aenhoort die u al dees lamentatien doet:
ghy syt alleene, die my mach salich maken.

[p. 2]

 

Salich is hy, die in u betrout, Heere,

 

dats myn motyf, dwelck ic menichfaut // leere;

 

tot u daerom stout // keere //, om gratie te verwerven.

 

Uwer handen maecksele aenschout // seere,

 

die u loff schryve & onverflout // eere,

 

want ic blyve als hout // teere //, moet ic dy derven.

 

Comt my ter hulpen met uwer conserven,

 

eer ic sal sterven // & smaken de bitter doot;

 

wilt den kerff mynder sonden affkerven

 

en in u glorie erven //, Heere van machte groot,

 

minnelyck my ontfangen wilt in uwen schoot.

 

Ter lester noot //, als ic moete sdoots note craken,

 

laet my in u ryck smaken // dat hemels broot,

 

dat u vrinden te eten nooyt en verdroot:

 

ghy syt alleene, die my mach salich maken.

 

 

 

Ghy syt goedertieren, bermhertich wtter maten,

 

preserverende u schaepkens sonder verlaten,

 

wt rechter charitaten, // als een herder fyn.

 

Niet gerne en laettyse dolen achter straten;

 

dus laet u bermherticheyt my comen ter baten,

 

suyvert myn sondige gaten //, vloeynde in grooter pyn;

[p. 3]

 

geneest my, Heere, der sielen medesyn;

 

dat ic sonder termyn // mach in u vermaen // staen,

 

laet my contempleren in dat liefflyck aenschyn.

 

O blinkende robyn //, wilt my niet int versmaen // slaen;

 

behoedt my voer des vyants ongenaen // vaen;

 

dat hy my en mach een spaen // schaen // int helsche blaken,

 

maer eeuwich met u vercoren onbelaen // gaen.

 

Aenhoort, Heere, myn kermen, wilt my beraen // saen:

 

ghy syt alleene, die my mach salich maken.

 

 

 

prinche.

 

 

 

O opperste prinche, die boven de sonne schoon // blinct,

 

daer u den choor der engelen soeten thoon // sinckt,

 

myn droeffheyt met loon// minckt//; ghy kint de saken;

 

u arme dienaer in uwen troon gedinckt,

 

niet duer myn verdienste u hemelsche croon // schinkt,

 

maer uwen persoon // dwinckt // soet van spraken:

 

ghy syt alleene, die my mach salich maken.