Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 165]

- XXXIX - [Inden beginne was dwoort, & is crachtich]aant.

Inden beginne was dwoort, & is crachtich;
& Godt was dat woort selve inden beginne.
Hy schiep hemel & eerde, weest dit gedachtich,
Adam & alle vruchten, tot onsen gewinne,
int paradys gestelt, naer syns selfs sinne:
Adam tot een hooft van alle creatueren
van alderley lieflycheyt, was daer inne.
Maer Adam liet hem vant serpent becueren;
waer duer hy de doot verwerff tot dier hueren,
& bracht alle menschen in groot verdriet.
Maer Christus selve quam dit hantschrift schueren
om myn leven; want myn doot en socht hy niet,
& heeft verwonnen helle, vyant & doot: siet,
hy heeftse geacht als een verdreven // dier.
Aldus vant triomphant // dit lieff myn leven // hier.

[p. 166]

 

Dit lieff vant myn leven seer goedertierich,

 

doen ick gevallen was in temtacie;

 

hy heeft my geleyt als een licht manierich,

 

op my gestordt syn godlycke gratie.

 

Als hy sach dat ick, duer sulcken turbacie,

 

in myn quaet soude hebben gegaen verloren,

 

soo heeft hy my gevolcht in corter spatie;

 

doen heeft hy my voer syn bruyt vercoren,

 

tot eenen hulde heeft hy my gesworen

 

& bemint; hy en wilde my niet laten.

 

Waer duer ick was nieu inden geest herboren;

 

hy vant soo myn leven tot mynder baten,

 

al had ick gedoelt, hy en wou my niet haten,

 

maer heeft my met synen geest verheven // schier.

 

Aldus vant triomphant // dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

Als tverloren schaepken heeft hy my gesocht

 

dat gegaen was inde wilde woestyne;

 

hy is my nae gegaen & weder om gebrocht,

 

& my getoont blydelyc syn aenschyne;

 

met lieffelycke woorden getroost ten syne,

 

laten geeselen syn leden onbevleckt,

 

galle gedroncken gemengt met asyne,

[p. 167]

 

van deene bewesen, van dander begeckt,

 

aent cruys laten hangen syn leden wtgereckt,

 

voer my geleden veel smertige wonden.

 

Sy hebben hem mismaeckt, bebloeyt, bepleckt;

 

maer hy heeft myn banden alsoo ontbonden.

 

Hy sou bewaren, weert om vermonden,

 

myn siele; al wou ick my selven geven // tvier.

 

Aldus vant triomphant // dit lieff myn leven // hier.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Myn lief is Christus, den oppersten Heere,

 

die my verlost heeft wt allen mynen noot.

 

Hy bedeckte myn schande & socht myn eere,

 

hem selven gegeven voer my inde doot.

 

Als een slaechschaepken heeft hy syn bloet seer root

 

voer my gestort & liefde bewesen.

 

Ick mach my wel verblyden in syn liefde groot;

 

want hy voer my gestorven is & verresen;

 

opdat hy myn smerte soude genesen,

 

is hy waerachtich ten hemel gevaren,

 

by synen vader als middelaer gepresen,

[p. 168]

 

hem selven voer my niet willen sparen.

 

Als een oprecht lieff ginck hy my openbaren

 

trycke syns vaders, lustich boven schreven // fier.

 

Aldus vant triomphant // dit lieff myn leven // hier.

Met vieriger liefden
Op de lavender blomme

Per Niet van my selven.