Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 29]

- VIII - [Ghy, oude Nicodemussen, diet seer benyen]aant.

Ghy, oude Nicodemussen, diet seer benyen
dat wy, jonge geesten, ter feesten vrolyc syn;
oft ghy, oude Joseppen van Armentyen,
doen ghy in uwen fluer waert, doen sachmen u verblyen
met aerdige gildekens in den wyn;
& wy, nu wesende in sulcken schyn
als ghy doen waert, wat macht u letten
dat wy nu triompheren fyn
met een vrouken in vrolycke bancketten?
Om dat wyt doen, het syn quaey wetten:
des paters misprysen telcker ure.
Maer calt vry, ghy en sult ons niet omsetten:
wat joncheyt doet, dats duer natuere.

[p. 30]

 

Als joncheyt by jongers is geseten,

 

en daer sulck oude joncker sit neven synen kant,

 

syn wy vrolyc; naer jongers vermeten,

 

bedryven wy vruecht, wert druck vergeten;

 

jonnende elc een vol bacxken op de hant,

 

singen wy een liedeken naer der musycken verstant,

 

van Rethorica ooc wat broederlycx maken.

 

Dese gryser sit en byt op synen tant;

 

der jonghers vruecht die moet hy laken.

 

Nochtans en heeft hy reden noch saken,

 

hoe wel dat is, hy er om truere;

 

& dmeeste daer wyt al tsamen me staken:

 

wat joncheyt doet dats duer natuere.

 

 

 

Aenmerckt de beestkens van cleynen verstande:

 

dat joncheyt heeft, de natuere die treckt.

 

Tis vol melodyen hier te lande,

 

al synse divers oft menigerhande,

 

isser joncheyt inne, sy wordt ontdeckt.

 

By dier gelycken, werden wy ooc verweckt.

 

Wat natuere beveelt wy doent geringe;

 

maer, datter sulck babbeltant me spot en geckt,

[p. 31]

 

hy waer weert dat hy by Jan Vaer ginge.

 

En oft ick der joncheyt een liedeken singe,

 

oft wat vruecht bedryve, ben ick een luere,

 

ic segge noch, weer ic dans oft springe:

 

wat joncheyt doet dats duer natuere.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Ic rade alle jonge sinnekens

 

dat sy met de lieffste bedryven spel;

 

al seytmen: tsyn geestkens oft sottinnekens,

 

laet daerom niet de lieffste minnekens.

 

lieff by lieff, werckt de joncheyt wel.

 

Triompheert, bancketteert, schout alle gequel;

 

in alle feesten, syt ghy doch eene

 

non fortse, al syn de oude paters fel,

 

toont dat ghy jonc syt, ic raet u gemeene;

 

ter maeltyt syt doch floecx en reene;

 

op dbedde houwet al in ruere;

 

ghy en muecht, seg ik, niet misdoen alleene:

 

wat joncheyt doet dats duer natuere.