Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2007 (nrs. 117-122)

[p. 140]

Logboek
Albertina Soepboer

hoogwater 13.51

Er is een landschap. Zijdelings kom ik het ingelopen. Langzaam verloop ik. Als een kind dat de geur herkent van het uur van de dag. Alle dagen zijn voor deze nieuwe heimwee. Voor de bekende dingen die al weer geen woorden hebben.

Vandaag zit er een grootvader op het strand. Hij leest een brief. Er staan handgeschreven letters op. Wie zou de afzender zijn. Zoveel dingen die nog geen naam hebben. Heb ik daarom een nieuw aantekenboek gekocht. Met een nieuwe pen. Maar wat afzenden dan. En naar wie.

Het kleinkind dart als een blije bij rond het zandkasteel. Het aantekenboek ligt thuis. Tussen de grijze stenen rest er niets dan kleine bloemetjes. De grootvader huilt zachtjes.

Er is dit landschap. Zijdelings rol ik er weer uit.

laagwater 19.15

molkekrûd (Fr) - melkkruid (nl)

-	zoutminnende sleutelbloemachtige plant met lichtroze bloemen
-	(Glaux maritima)
-	(zo genoemd omdat men meende dat de plant het zog vermeerderde)

hoogwater 00.42

Een vreemd radiostation in de nacht. Met een verdrietige viool. Een tussenwerpsel denk ik. En dan een stem. Uit de radio. Onmiskenbaar dezelfde man.

In verbindingen te denken.
De vorm van bruggen.

[p. 141]

 

Van het ene woord naar het andere.

 

Niet in verschillende betekenissen.

Obsidiaanverbindingen aangaan op zoutgekleurd papier.

Afzenden.
En uitzenden.

Ik mis je stem.

hoogwater 06.57

Ik twijfel aan alles. Ik wilde dat de nacht langer was. Ik ben wonderlijk ongelukkig. Ik heb de schoenen in de vensterbank opgeborgen. Ik ben een naaktslak met zout. Ik denk in veel te lange regels. Ik moet meer melk gaan drinken.

En als ik ga slapen, doe ik het licht uit.

laagwater 09.45

As if some little Arctic flower	Stel dat sa'n lyts Artysk blomke
Upon the polar hem -	Dêr by de polêre râne -
Went wandering down the Latitudes	By de Noarderbreedtes delsakje soe
Until it puzzled came	En it ferbjustere oankaam
To continents of summer -	Op kontininten mei simmers -
To firmaments of sun -	Yn firmaminten mei sinne -
To strange, bright crowds of flowers -	By nuvere, heldere see fan blommen -
And birds, of foreign tongue!	En fûgels, mei útlânske tongslach!
I say, As if this little flower	Ik soe sizze, Stel dat dit lytse blomke
To Eden, wandered in -	Eden ynsette soe -
What then? Why nothing,	Hoe dat sa? No neat,
Only, your inference therefrom! (E.D.^*)	Allinne, watsto dêrfandinne tinke soest! (A.S.)

* Emily Dickinson

[p. 142]

hoogwater 23.45

Het is vreemd om wakker te worden. Ik trek een cirkel door de papieren op de schrijftafel. Er blijken aan het eind van de dag dingen te verschuiven. Ronde vlekken die melkbekers achterlaten op het hout.

Op het lege strand heeft de storm huisgehouden. Langzaam laat ik mezelf zakken tot de vloedlijn. Schelpen. Sepia. Stukken touw. Laat me alles samenbinden. Als een vreemd gebed waarin de woorden je mond vol gieten.

's Avonds de radio weer aan. De lucht heeft een zieke kleur gekregen. Ik wil mezelf opbergen in de kast, maar pak het woordenboek. Daar is je stem weer. Een lang verhaal. Verdriet in een radiogolf. Wat ik zou willen uitzenden naar je. Ik trek een bladzij recht. Buiten gaat een lantaarn aan. Hoeveel wind vannacht. Ik pak een pen. Ik vrees niet de waanzinnige. Ik vrees Hamlet. Het niet zijn. De spoken. De dood als narrige lach.

De melk is op vannacht.
Denk ik.
Zal ik uitzenden.
En dan afzenden naar je.
Misschien.
De melk is op vannacht.
Ik nestel me achter de schrijftafel.