Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2005 (nrs. 109-112)

[p. 190]

H.H. ter Balkt
Twee gedichten

De cirkelzaag is hun treklier

Ik duizelde in hun deuropening
Op hun eeuwige kalender was 't altijd 1 april
Ik duizelde onder hun raamopening
en ik duizelde op hun drempel

en op hun gele straatweg

duizelde het mij

en in 't deerniswekkend duister

duizelde het mij

als een kaakslag

onder het onweer in 't korenveld

o duizelingwekkend weerlicht

op de zo verregende horizon

De beklonken weeffout

kronkelde in de schering

en wachtte op de gong

en op de _inslag

[p. 191]

Aan een standhoudende zandweg

Over de zandweg woei

Verwaaiing, verwaaiden... Oneindigheid en
eindigheid zijn in de zandweg zuurstof
en waterstof. Uit de ontploffing stapte
het asfalt. Paarden sterker dan paardenkrachten,
zo klein onder de veldleeuwerik
In de herfst zijn ze hun gewicht

in goud waard: niets trekt zo zwaar

als een wagen op een modderweg

langs de waaidennen

Geen grotere drinkers dan zandwegen,

(de kleuren van koperwiek en kaneel,

van koperen ketels en molenraderen

en diep zijn ze als een meer)

karrenvrachten puin verzonken erin
nooit kwam hun onderste steen nog boven

In hun bodemloze putten

nu zelf verdronken

zijn er nog weinige over

maar misschien zijn een paar genoeg