Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2000 (nrs. 89-92)

[p. 14]

Rutger Kopland
Beeld aan zee

We vinden iets terug, het is niet meer
dan een scherf, een scherf van die te jonge, te mooie
te grote god van de liefde

alsof hij brak toen onze handen loslieten

We hebben hem niet gezocht, en toch
daar ligt dat verdwaalde stuk van zijn gezicht
zo alsof, zo alsof

Om ons heen is alles hetzelfde
de wind, het waaiende helmgras, het witte zand
nog is het een zomer aan zee

alsof hij nu pas brak
zo levend waren nog onze herinneringen
aan hem - aan elkaar.