Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2000 (nrs. 89-92)

[p. 10]

J. Bernlef
Vier gedichten

Conservatorium

De ramen van het conservatorium staan wijdopen
daarbinnen vergrijpt iemand zich aan eeuwenoude gevoelens
de vleugel jammert en klaagt

In het park scheren zwaluwen het gras
oogsten lucht en insecten

Hoe te leven? Voor wat?
Grote vragen waarop kleine antwoorden passen

Zo precies als deze zwaluwen die geven
vliegensvlug

Iemand daarbinnen houdt plotseling op met spelen
vloekt en slaat zijn vleugel dicht.

[p. 11]

Alle hens

Mast na mast valt
elke romp vaart zich vast in het zand

Het want slaat tegen de grond
de boeg staat voor altijd verankerd

Spanten klampen zich vast
rond de strakgespannen vorm

Alle hens zet zich schrap.

[p. 12]

Uit het oog
uit het hart

Als het iemand is
is het dus die iemand
die ons neerslaat
wegmaait, al ons gras

Ik ben niet bestand tegen dit
alles vernietigende beeld

Daarom leg ik een steen
in een doos, sluit de deksel
begraaf zo de stilte achter zijn naam

Als het iemand is
is hij hier niet
is hij die steen in die doos
ook niet.

[p. 13]

Dit is de wereld

In een onafgebroken stroom
op het papier gegooid:

De sprinkhaan met hoogtevrees
de vlinder met poppenogen
de spin verward in zijn web
het huis met zijn rokende schoorsteen
de vader, de moeder, de kat, het kind

Dit is de wereld schateren hun handen
kleuren haar in, knippen en plakken haar vast.

Nergens te bekennen de onderschildering
de donkere tonen uit het moeras
waar gasbellen openknappen
bloemen van het bederf.

Nee, dit is de wereld, de bliksemsnelle
die voorbijschiet terwijl je hem schetst

Hoera! Hoera!
Cymbaal - Donkerslag.