Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1984 (nrs. 29-32)

[p. 175]

Remco Ekkers
Draaiboek
(bevrijding van kamermuziek)

Het decor is klaar voor de hobo
twaalf stoelen en een kruk
de ventilator blaast papieren
weg: het zaallicht uit.

De hobo komt, pakt zijn partij
van de grond, ventilator uit
hobo aan de mond, zes minuten
spelen, applaus, papier wegruimen.

Drie fluitisten in ganzenmars
twee dames en éen heer
zij nemen plaats, geruisloos
natuurlijk.

De dirigent is er niet
als het orkestje compleet is
komt de solist (klarinet)
speelt zijn partij.

Het orkestje als familie
ze hebben met elkaar te maken
de klarinettist staat er buiten
als hij speelt zijn de fluiten stil.

Later verdwijnt de contrabassist
de vibrafonist, de fluiten
de klarinet speelt de slotpartij
de klank wordt langzaam stilte.

[p. 176]

3.

Viool en cello moeten buiten

 

de kubus hoewel het mooi

 

van beeld is om ze naar buiten

 

te brengen, laat ze maar binnen.

 

 

 

Al die strijkers bij de zangeres

 

er mag wel wat buiten gebeuren

 

de zangeres in het duister

 

wordt het geluid niet verstoord?

 

 

 

Kunnen de blazers buiten

 

aan één kant van de kubus

 

moet de fluit bij de zangeres

 

strijkers, blazers, daarachter slagwerk.

 

 

4.

Het parkietenkwartet naar buiten

 

de kooi in de kubus

 

op je schouder een witte parkiet

 

we sluiten als ons dat uitkomt.

 

 

 

Kan de balletvloer een vleugel verdragen?

 

Er komt een vogeltje van boven

 

en dan Lotje op in een witte kooi.

 

Een vogeltje twee keer gebruiken.

 

 

 

Twee opgezette en één echte

 

is nog niet zo veel

 

de klarinet is een vogel apart

 

aan het eind een doek over de kooi.

 

 

5.

Er is niets mooiers dan een Franse

 

hoorn in een Engelse ruimte

 

hij blaast een signaal

 

terwijl het publiek binnenkomt.

 

 

 

Het klinkt naar kleedkamergeluiden

 

in het Bimhuis hoor je ze

[p. 177]

 

in de toiletten repeteren.

 

De vibrafoon is absoluut.

 

 

6.

We laten de zangeres zitten.

 

Als ze zingt, staat ze.

 

Ze zingt in de kubus.

 

Zij is een ernstige alt.

 

 

 

Een glissando omhoog

 

dat kost twee repetities

 

voor ze het durft.

 

Het is een ernstig gedicht.

 

 

7.

Buiten de wind, zee, regen.

 

De muziek staat op de voorplecht

 

in een driehoek voor het publiek

 

indien, een beetje dicht bij elkaar.

 

 

 

Denk om de vochtigheid.

 

Het wordt weer voorjaar

 

en dat beïnvloedt de stemming.

 

Waar komt de wind vandaan?

 

 

8.

Als de zangeres geen tekst heeft

 

zingt ze op de stoel

 

als een instrument

 

als ik haar zover krijg.

 

 

 

Ik denk van wel.

 

Dat zijn dingen die je

 

tijdens de repetities onderzoekt.

 

Het is mijn strengste stuk.

 

 

9.

Het eindigt als de Zesde van Mahler

 

een harde klap die wegloopt.

 

De accordeon zakt tot op de grond.

 

Applaus en dan gaan we weg.