Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1983 (nrs. 25-28)

[p. 204]

Amerikaanse dromen, verloren en
gevonden (fragmenten)
opgetekend door Studs Terkel

Tijdens Kerstmis, terwijl de bombardementen op Noord Vietnam plaatsvonden, gaf de taxichauffeur uit St. Louis, zigzaggend door het verkeer, zijn kommentaar op het nieuws.

‘We moeten 't doen. We hebben geen keus.’

‘Waarom?’

‘We kunnen niet de medelijdende, hulpeloze reus uithangen. We moeten ze laten zien dat wij nummer één zijn.’

‘Ben jij nummer één?’

Een stilte. ‘Ik ben nummer niks.’ Hij geeft een uitvoerig relaas van zijn persoonlijke moeilijkheden, grieven en rampspoed. Zijn vrouw heeft hem in de steek gelaten; zijn dochter tippelt; zijn zoon is aan de heroïne; hij kotst van zijn werk. Wat dat betreft is hij niet zo dol op zichzelf. Verontrust over de wending die het gesprek neemt, richt hij zich tot de achteruitkijkspiegel: ‘Heb je Bob Hope gehoord gisteravond?’

‘Ze hebben ook te lijden van coyotes die hen exploiteren en hen soms slaan. Coyotes adverteren. Als een immigrant in San Diego aankomt, gaat het nieuws pijlsnel; waar je heen moet en wie je moet opzoeken. Hij wordt zelfs benaderd. Als de immigrant veel geld bij zich heeft zal de coyote ervoor zorgen hem helemaal van Tijana naar Chicago te brengen en hem een baan te garanderen. Hij krijgt al de papieren: Social Security, geboortebewijs, rijbewijs. De coyote leest de kranten en komt zo aan de weet welke inwoners van de Verenigde Staten overleden zijn. Hij zorgt kopieën in zijn bezit te krijgen van al hun belangrijke persoonlijke gegevens. In werkelijkheid draagt de immigrant de identiteit van een dode.’

Leonel I. Castillo. Ex-directeur van de United States Immigration and Naturalization Service (INS).

[p. 205]

‘Ik heb het gevoel dat iedereen in zaken tegen je is. Iedereen in de wereld is tegen jou. Je personeel is tegen je omdat ze meer geld voor minder uren willen hebben dan je hun kunt betalen. Je leveranciers zijn tegen je omdat ze meer geld voor hun produkt willen hebben dan je hun kunt geven. Je klanten zijn tegen je omdat ze jouw produkt voor minder geld willen hebben dan waarvoor jij het kunt verkopen. De stad is tegen je omdat ze je meer belasting willen laten betalen. De federale regering is tegen je omdat ze meer kontrole over je willen uitoefenen. Het moederbedrijf is tegen je omdat ze meer kontanten uit je transaktie willen halen en ze niet willen investeren.’

Jay Slabaugh, 48. Directeur van Rock of Ages, een steen- en tegelbakkerij.

‘De Amerikaanse Droom betekent beter af zijn dan je bent. Hoeveel geld is “genoeg geld”? “Genoeg geld” is altijd een klein beetje meer dan je hebt.’

Jay Slabaugh. 48. Directeur van Rock of Ages. een steen- en tegelbakkerij.

‘In deze maatschappij heerst een ontzettende mobiliteit. Het is al te eenvoudig om van dingen weg te lopen. Ik doe dat ook. Het gemak waarmee je verhuizen kan doet de grond voortdurend onder je wegvallen. Het gevoel ergens te zijn verdwijnt ieder jaar meer.’

Rosalie Sorrells, reizende folksinger.

‘Mijn grootvader werd dominee in een kerk in Hailey, Idaho. Hij liep met sneeuwschoenen aan van Hailey naar Ketchum om daar in de kerk een preek te verzorgen. Jaren later werd die kerk in een bar veranderd. Ik heb daar gezongen. The Expresso House.’

Rosalie Sorrells, reizende folksinger.