Poëziekrant. Jaargang 20

[p. 39]

Gastdichter

Hendrik Carette

Elegie voor Emiel

Jij weet het, ik was geen voorbeeld
ten voorbeeld gesteld. Ik ben een
vetduisterde. Verdoemd voor eeuwig
en drie dagen... En zal alzo onwaardig
nooit komen kloppen op de poort.
En terwijl jij leeft
als serene illuminaat
moet ik dolen
in laagste staat
op die vlakte waar geen moeders wonen.
Die eeuwigheid, Emiel, is echter echt
nog het ergste niet.
Die eeuwigheid betekent voor mij niets
maar 't zijn die drie dagen, die drie
zo lange dagen die zich almaar herhalen
binnen de mij
hier nu toegemeten tijd.

Het grote waddenland

We hebben alles achtergelaten en het grote

waddenland is ons

klein Siberië. De lucht is grauw. Het is vier boven
nul. Verzen kennen geen tijd, nog lang na
het ter sprake komen.

Men is zeer onvriendelijk. De zon blijft onzichtbaar,

tijd om

te huiveren. Dat zachte suède jasje staat Gosta goed.

Voor het eerst heb je de dooi gehoord.

De mensen zwijgen.

De dijkgraaf zorgt voor je, je hebt machtige

lieslaarzen. Niet

getalmd. Je zag de ontzetting. De mensen zwegen.

In december

gaat de waddenzee dicht; niemand kan aan land;

niemand ontkomt

en de ijsmeesters wachten, O, wat een prachtige

waterplas.

Het wordt snel donker. Ik leer nu surfen.

[p. 40]

Espace Delvaux

Het ware leven en het staren
ernaar. Je staat in de avond
als treinkapitein. Bosvoorde is nu overal
ondergesneeuwd. Je zag die dwaze maagd

op het perron en de somberte
van teveel verstrooide heren.
Slechts haar blanke naaktheid bleef je nog over
en als een installatie. Je maakte haar stijf

waar ze verstarde: bij een wachtende wagon,
maar al zeer gelaten
in de droom en het versteende droombeeld:
Het is de eindbestemming

voor wanneer we er voorbij zijn.
Ontladen, na de laatste ontlading
van onze elektriciteit. Dan helpt ons
daar geen sextant, geen monocle en geen krant.

Het is een feit.

Mijn Pachters

't Zijn zeedieven en dronkaards
want ze drinken warm bier vermengd
met brandewijn (in de winter) en
halen hooi uit mijn zee (het zeegras
in de hooimand); uit die voorlanden
en die uiterdijken.

't Zijn dronkaards en zeedieven
maar ze boeren goed (ze hebben
konijnen en katten die de grootte
van jonge kalveren hebben) en hun
vrouwen dragen jakken en een on-
noemelijk aantal rokken waardoor
ze een welgedaan uiterlijk vertonen.

Denk evenwel niet dat elke man
zomaar in het wild bij zo'n
pachtersdochter kan komen (zoals
onze stedelingen zich verbeelden)
want ze zijn preuts en christelijk,
ze zijn diep christelijk, mijn zoon.

Pact met Pound

Ik maak een deal met je, Ezra-
Ik heb je lang genoeg bewonderd.
Ik kom bij je als een dromerige jongeman
Die geen goede vader heeft gehad;
Ik ben nu oud genoeg om vijanden te maken.
Jij was de leesmeester in het maquis,
Het is nu tijd dat we een pact sluiten.
We hebben één worgengel en één wortelgrond-
Laat mij mijn zeis slaan in jouw graan.