Mooi weer vandaag.
Dit toneelspel in twee bedrijven van David Storey in de Nederlandse bewerking van Bert Voeten, onder regie van Karl Guttmann wordt gespeeld door de Haagse Comedie met topakteurs Paul Steenbergen en Ko van Dijk en gerenommeerde aktrices als Myra Ward en Anny de Lange. Allerwege in de Nederlandse pers heeft deze uitvoering lovende besprekingen gekregen. Het stuk geeft de ontmoeting weer van enigszins gestoorde (wie niet) verder alledaagse oudere mensen, waarin op de wijze van Pinter en Albee, soms uiterlijk zinloze gesprekken worden gewisseld, die allerlei innerlijke frustraties nauwelijks kamoufleren. Ieder opgesloten in zijn eigen wereldje verhult en onthult zich, waarbij het kontrast tussen de serieuze, schizofrene mannen en de banale uitgelaten wellicht manisch depressieve vrouwen soms een sinister humoristisch effekt heeft.
Het geheel was voor mijn gevoel wat te zeer uitgesponnen, kreeg daardoor een langdradigheid die vooral op het jeugdig publiek, dat bij de voorstelling die ik bezocht aanwezig was, een verveling teweeg bracht die zich uitte in rumoerige interrupties die storend werkten. Dat hier de te trage en nadrukkelijke regie van Karl Guttmann ook niet schuldig aan was, zou ik niet durven ontkennen. Guttmann wil meestal geen letter of komma uit zijn te regisseren stuk missen, al meermalen is mij dit in het verleden gebleken. Mede door het onrustig publiek kwam voor mij het stuk niet helemaal over. Afgezien van soms prachtige spelmomenten, was er nu en dan een nadrukkelijkheid o.a. ook ten aanzien van bepaalde manoeuvres met het tuinmeubilair door de jongeman Fred, die ofschoon ze een dreigend aksent moesten oproepen, een averechts effekt sorteerden. Bijzonder akteurstoneel dat voor mijn gevoel om een drastische inkorting vraagt. En zoals in het begin reeds opgemerkt een soort kruising van Pinter en Albee.
Piet Simons
Auteursrechtelijk beschermd