De hertogin van Malfi.
Dit stuk van een tijdgenoot van Shakespeare, John Webster, heeft als ondertitel: ‘een fataal spel over liefde en liefdeloosheid’. Dat ‘fataal’ sloeg hier helaas wel op de opvoering waarvan de toneelgroep Globe op 9 maart jl. in Tilburg de première gaf.
Het droevig verhaal van de jonge weduwe, hertogin van Malfi, die door haar tirannieke broers wordt gedwarsboomd in haar liefdesleven, is er een uit de vele Italiaanse bundels die in de 16e eeuw verschenen en waaruit verschillende novellen voor toneel bewerkt zijn. De bewerking van John Webster kreeg weer een moderne nabewerking van Wilbert Bank, en deze onderging opnieuw een bekorting van Nic. Brink. Al met al genoeg sleutelwerk, waaraan ook kwa monumentaal dekor en kostbare kledij nog alles was gedaan. Maar helaas het mocht niet baten. Afgezien van een koor van Narren dat nu en dan in een merkwaardige Jeroen Boschachtige schuimplastic uitmonstering op het toneel verscheen, was er weinig boeiends te beleven. Akteurs en aktrices schoten volgens mij ook ‘fataal’ te kort, behalve, dat moet ik hem nageven, Jeroen Krabbé, de sluwe handlanger van de liefdeloosheid.
In het in royaal formaat met vele foto's verluchte programmaboekje bij de uitvoering staat er een van de regisseur Ton Lutz waarbij hij met verwrongen gezicht met beide handen naar zijn achterhoofd grijpt. Het
Ton Lutz.
zal wel een aktiefoto zijn tijdens zijn repetities om zijn spelers iets duidelijk te maken, of had hij al een voorgevoel van zijn ‘fatale’ onderneming? Volgende keer beter!
Afgezien van het stuk schuilt de fout ook gedeeltelijk in de taktiek bij Globe om met een aantal topakteurs een voorstelling te maken (in dit seizoen Othello) terwijl de rest iets anders gaat ondernemen. Daarbij schiet 80% in uitbeelding van grote karakterrollen te kort. Nogmaals Jeroen Krabbé wil ik hierbij in dit geval uitsluiten.
Piet Simons
Auteursrechtelijk beschermd