Ons Erfdeel. Jaargang 14

Vijf vertalingen in het Tsjechisch.

‘Het hoeft niet per se te regenen, als het maar druppelt’, zegt een Tsjechisch spreekwoord. Ik wil dit deze keer betrekken op een aantal vertalingen uit het Nederlands taalgebied. Natuurlijk, vergeleken met de lange lijst vertalingen bijvoorbeeld vanuit het Nederlands in het Duits lijkt zo'n vertaling of vijf in het Tsjechisch als een nietig druppeltje naast een gietregen...

Als gevolg van de wijzigingen in de editieplannen van alle uitgeverijen in de afgelopen twee jaren bleven enkele vertalingen ‘in de la liggen’ - zoals men hier pleegt te zeggen. Zo zullen twee kant en klare vertalingen - één van Jan Wolkers en één van Hugo Claus - jammer genoeg voorlopig niet verschijnen, evenals een bijna reeds voltooide vertaling van Hugo Raes. Aan de andere kant ging men des te ijveriger over tot re-edities en nieuwe vertalingen van biografische romans. De Tsjechen zijn grote liefhebbers van de historische roman, vandaar dat er rond de eeuwwisseling zo veel ‘Consciences’ vertaald werden. Niet minder zijn echter de grillige lotgevallen in het leven van bekende kunstenaars in trek. Nu worden weliswaar geromantiseerde biografieën niet tot het waardevolste literaire genre gerekend, maar ook hier kan men uitzonderingen aanwijzen. En tot die uitzonderingen behoren juist de vertalingen die in het afgelopen anderhalve jaar in Bohemen het licht zagen. In het najaar 1969 kwam de re-editie van Simon Vestdijks Het vijfde zegel uit

Omslag van de Tsjechische uitgave van Timmermans en Kelk.

(El Greco, Maliř Absolutna - Obelisk, Praha), dit jaar gevolgd door een herdruk van Jan Steen door C.J. Kelk (Jan Steen - maliř šprýmù a radostného života - Obelisk, Praha) en een vertaling voor het eerst van Felix Timmermans Adriaan Brouwer - eveneens bij de uitgeverij Obelisk. Dat van dezelfde schrijver in dezelfde uitgeverij de re-editie van de vertaling van Pieter Breugel de Kerstaanbieding 1970 niet haalde en tot januari 1971 moest wachten, is zuiver aan technische moeilijkheden te wijten: al deze boeken worden namelijk zeer verantwoord verzorgd, met reprodukties van bekende en minder bekende schilderijen - waaronder enkele in kleur - zodat de lezer zowel het leven van de schilder, als zijn werk leert kennen.

Dit alles in overweging nemende

[p. 160]

valt het per slot van rekening toch wel mee met dat nietige druppeltje. De vier schilderromans, die tesamen met het jeugdboek van de bekroonde Miep Diekmann, De boten van Brakkeput (Cluny v Brakkeputu, uitg. Albatros, Praha) in anderhalf jaar tijd het lijstje van uit het Nederlands vertaalde boeken weer iets langer maakten, betekenen een mooie uitbreiding van het lezersmenu.

‘Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen in: de drank, de liefde, de toeback en de kunst’ kunnen de Tsjechen nu lezen in Adriaan Brouwer. Welnu, aan deze troostende mergpijpen ontbreekt en ontbrak het de Tsjechen nooit. Mooi dat juist dat laatste mergpijpje nu weer wat sappiger en vetter geworden is - ook dank zij bovengenoemde boeken.

Olga Krijtová