Ons Erfdeel. Jaargang 14

Steven: ‘Den geleerden man’

Eindelijk heeft Steven een bloemlezing uit zijn ‘Stempel des Tijds’ gepubliceerd! De vele vrienden die hij zich met zijn rubriek in de kranten van De Standaard-groep heeft gemaakt, zaten er op te wachten. Dat bewijst de bijval. Wie zich dit fijne en niet dure geschenkboek (250 fr.) nog niet heeft aangeschaft, moet voorlopig niet gaan wanhopen. Steven kan hem nog helpen!

Steven is de pen-naam van Stefan Wilsens, die op 14 december 1937 te Peer, in Belgisch-Limburg, werd geboren. Hij studeerde vier jaar aan het Hoger Instituut St.-Lucas, in Brussel, o.l.v. Jos de Maegd, Luc Verstraete en Gaston De Smet: kunstenaars en leraars die nog andere Vlaamse cartoonisten hebben gevormd. Steven trok daarna naar de Keulse stedelijke akademie, de ‘Kölner Werkschule’, waar hij twee jaar studeerde. Zijn eerste tentoonstelling hield hij in Hasselt, in mei 1962. Kort voordien was hij in Vlaamse bladen beginnen te publiceren. Hij werkte o.m. mee aan een paar Duitse weekbladen en diverse Nederlandse en Belgische publikaties.

[p. 140]

De cartoons van deze bewonderaar van Ton Smits en Sempé zijn altijd vlot getekend en geïnspireerd door een vrolijke visie op de dingen. Hij is evenwel vooral bekend geworden door zijn illustraties van artikels en op de eerste plaats door zijn ‘getekende reportages’ in De Standaard en aanverwante kranten. De jongste jaren heeft hij zich in dit werk gespecializeerd en ik geloof dat het uniek is in Vlaanderen.

Naar het voorbeeld van de ‘Lijntrekker’ uit de Nederlandse ‘Volkskrant’ trok Steven op zoek naar pittoreske hoekjes en bezienswaardige monumenten en landschappen, maar je kan niet zeggen dat hij onder de invloed van die oudere kollega is gekomen. Steven gaf zijn werk een heel eigen ‘stempel’. Zijn lineaire tekeningen zijn vanzelfsprekend natuurgetrouw, maar hij interpreteerde zijn onderwerpen zodat er licht en vrolijkheid schijnt in te komen. Steven blijft de wereld zien met de ogen van een levenslustige cartoonist, ook als hij er geen grapje van maakt. Hij is iemand die graag rondkijkt en de dingen naar voren haalt die hij mooi vindt, of prettig. Hij is een toerist die de gave tot be- en verwondering kultiveert en zelfs in ‘het lelijkste land ter wereld’ nog schoonheid ontdekt.

Steven tekent nooit naar foto's of prentkaarten. Hij gaat zijn onderwerp ter plaatse grondig bekijken, vooral om bv. de konstruktie van een gebouw goed te begrijpen. De tekening die hij daar maakt, wordt nadien ‘in het net gezet’, ofwel thuis uit een geheel andere gezichshoek opnieuw gekreëerd. Originele effekten bereikt hij zo in zijn ‘luchtportretten’ van Vlaamse markten.

Sinds hij op 11 februari 1963 zijn eerste ‘Stempel des Tijds’ publiceerde in de rubriek ‘Beknopt Verslag van De Standaard, de rubriek waaraan hij ook al met cartoons had meegewerkt, heeft Steven bijna 600 van zulke reportage-prenten gemaakt. In zijn boek, genoemd naar een oud Brabants uithangbord, bezoekt hij een honderdtal Vlaamse dorpen en steden. Van de oorspronkelijke oplage werden honderd eksemplaren gedrukt op handgeschept Lanapapier. In de eerste tien boeken werden alle prenten met het penseel gekleurd, in de negentig andere alleen een grote tekening met ‘het landschap van Streuvels’. Alle teksten werden met de hand geschreven en geklicheerd: er komt geen drukletter in het boek voor. Ook de aanbevelende woorden van Dr. Jozef Weyns, konservator van openluchtmuseum te Bokrijk, en van ondergetekende, werden in het handschrift van de auteurs afgedrukt.

Alle inlichtingen te verkrijgen bij de auteur: Steven Wilsens, Grote Baan 144, Kuringen, bij Hasselt.

Gaston Durnez