Ons Erfdeel. Jaargang 14

Stromingen in de Gentse schilder- en beeldhouwkunst vanaf 1950.

Deze tentoonstelling werd op initiatief van graaf Boudewijn de Bousies-Borluut tijdens de maand mei georganiseerd in het Hotel d'Hane-Steenhuyse te Gent. Als wij nog even op die tentoonstelling terugkomen

[p. 134]

Environnement 1969 door Marcel Mayer.

heeft dit een dubbele reden. Allereerst is het steeds lofwaardig een historisch gebouw als dit Gentse hotel open te stellen voor moderne en zelfs zeer moderne kunst en was het weer een opvallend verschijnsel dat hedendaagse kunstwerken het goed ‘doen’ tegen een achtergrond van negentiende eeuwse wandschilderingen om maar dit ene voorbeeld te noemen. De organisatoren van deze tentoonstelling Piet Ballegeer, Jan Burssens en Karel Dierickx zijn voorts te loven omdat ze naast een aantal gevestigde waarden ook een hele serie jonge mensen aan het woord hebben laten komen. Kunstenaars van zeventig en van twintig vonden elkaar daar onder het epiteton ‘Gents’. Verder was er geen tematisering aangebracht en kon men er bijvoorbeeld zien dat een Octave Landuyt nog altijd zijn bijzonder schilderkunstig meesterschap bewijst in een schilderij dat werkelijk nog geschilderd is, terwijl de tekening, de keramiek, het beeldhouwwerk, het anti-kunstwerk en het environnement daar even goed aan bod kwamen. De 23-jarige Loe Copers toonde er een levensgroot hakenkruis (titel: ‘Remake Swastika’) in regenboogkleuren, een beetje afgebleekt en hoog opgehangen. Van Alice De Bakker zagen wij een objektueel werk ‘Doe je eens de deur open voor mij, Marc’. Zo ver lopen de instellingen van de kunstenaars uiteen en zo boeiend is de verschijningsvorm van de kunst in het algemeen dat men Bosch-achtige kronkelingen zoals het Familiebezoek van Camille D'Havé kon zien buren met de wel zeer eigentijdse Angry Alfrink, een Francis Baconherinnering van Karel Dierickx. Er zijn vaste waarden: Landuyt, Raveel (met een iets zwakkere herinnering aan 18 april 1969), Van Gyseghem, Dionyse, Mees, Wittewrongel en Mayer met een eigenaardig en aantrekkelijk reliëfwerk: een monochroom (magenta) bloemmotief dat een haast tijdeloze aanwezigheid inspireert. De katalogus van deze tentoonstelling, ook al met een zilveren omslag, is een fijn dokument. Van elk van de eksposerende kunstenaars is een kunstwerk gereproduceerd én een ietwat buitenissige foto, waarvan sommige echt mooi zijn. Alles samen was in dat Gentse hotel een leerzame tentoonstelling ondergebracht, die kwa inhoud niet zoveel verschilde van de andere kollektieve eksposities maar in enkele hoogtepunten werkelijk stof bood voor belangwekkende vergelijkingen.

Fernand Bonneure