Nieuwen ieucht spieghel

[p. 132]

[Wie kussen sich die zwei so fein]

'tGheen mach berouwen /
Wilt altijt schouwen.

GHy Ionghe Nonnen, eer ghy in't Klooster treet binnen
Ghedenct den langhen tijt, en vvilt u vvel versinnen,

Zoo doch nieusgiericheyt u brenght tot sulcken staet

Int proef-Iaer u bedenct, en scheyt eert vvort te laet:

Zoo menich Mensche die in 't Houvvelijck hen begheven
En dickvvils (zoo het ghebeurt) onminnelijcke leven:

Het versoeck hebben mocht, het sy dan Man oft Vrou

Eer 'tselfde half vvt vvaer, seer blydelijck scheyden sou.

[p. 133]

Wie kussen sich die zwei so fein,
Wer kust mich armes Nunnelin,

Hi duo quam dulci se complectuntur amore,
Quis vero miserae Monachae mihi basiat ora, zub:

[p. 134]

WIst ghy hoe pijnlick my valt het verbeyen,
Het gaet te boven alle wtwendighe smert,
De ghedachten u altijt in u presentie leyen,
Tusschen hopen en duchten blijft den Gheest verwert,
Laet u verdrieten excellente Blom expert,
Want u eerbaer wesen heeft my door-vlooghen,
Hebdy mede een kleyn voncxken van Liefde in u Hert,
Zoo verwondert my dat ghy 't kont ghedooghen:
Myn Vleesch en Bloet dunct my verdrooghen,
Al stuer ick de Schuyt, helpt doch vvat me roeyen,
Want een strale van u minn'lijck Ooghen,
Doen my langher, zoo meer in Liefden Bloeyen,
Komt tot my Lief vry vvillich vvilt u spoeyen,
Want het vertrecken my een groote vvederstoot,, is
Dese regel moet my noch in 't Herte vloeyen
'tVerbeyden valt lanck daer de Liefde groot,, is.

FINIS.

[p. 135]

LAestmael lach ick in dromen /
Aldaer ick lach en sliep /
My docht dat my myn Liefken riep /
Dat ick by haer sou komen /
Wy twee wt Liefden reen
Waren alzoo gheerne by een.

Wy quam'n by een alomme /

'tWas in den morghen-stont /
Myn jonck-hert wert van haer ghesont /
'tWas een zoo schoone Blomme
In 'sWerelts Hof playsant
Haers ghelijck men noyt en vant.

Seer lustich met couragy

Ghinghen wy hant aen hant /
Spaceren door het groene Lant /
In Velden en Bosschagy
Blomkens van schoon coleur /
Gaven ons alzoo soeten geur.

De wilde Dierkens spronghen

Al in dat groene Rijs /
'tScheen te wesen het Paradijs /
De Voghelkens die songhen /
Al in dat soete dal /
Lustich / kluchtich over al.

In een schoone Warande /

Waren wy met ons tween /
Myn Lief en ick / en anders gheen /
Ick namse met haer handen /
Ick vraechden oft sy wou /
Al met my spelen dat sy sou.

Sy is by my ghetreden /

Sy heeft 'tgheconsenteert /
Sy heeft het seer op my begheert /
Sonder schromen ghebeden /
De Maghet voor haer eer /
Ick dacht sy hadt ghewaecht wel meer.

Die ons dit Liedeken dichten /

Het was een lichte Quant /
Woonden t'Antwerpen in Brabant /
Om syn hert te verlichten
Heeft hy dit Liedt gheset
Op Courante de la Duret.

FINIS.