Nieuwen ieucht spieghel

[p. 104]

[Nubilis Andromache: Pauo spumansq́ Caballus]

V hoovaerdy // Temt te ty.

HEt briessent Paerd', de Pau, en Vrou van d'Aertsche Dieren,
Die dry hoovaerdichste syn, in allen haer manieren,

De Pau doch temt sich selfs, als hy syn Voeten siet,
Waer van de leelickheyt, hem is een groot verdriet:

Het Paert, hoe krachtich 'tsy, 'twort door den Toom ghedwonghen,
En van syn Heer met lust, beschreden en bespronghen:

't Ghebrechelijc gheslacht der Vrouvven doch, en kan
Met temmen niet, dan door de Tongh van een vvijs Man.

[p. 105]

Nubilis Andromache Pauo: spumansq́ Caballus
Bullatis superant animis animalia cuncta.

Ein Iungfrau schön: ein Pfaw und Pfert.
Sein die stoltzten thier auff erdt.

[p. 106]

Quaet is de Wolf die de Schapen quelt

Quaet is den Reghen op 't rijpe Koren,

Quaet is de Wint die de Boomen velt,

Quaet is voor my myns Liefkens toren.

WAnneer ic sien dat Goddelijc ghesicht /
'tWelck my bestraelt / met een soo Hemels licht /
Soo voel ic my terstont
Van nieus doorwont /
En een nieuwe smert /
In myn droevich hert /
En een nieuwe smert van minnen /
O Goddelijck ghesicht van binnen.

Wanneer ic sien / den lieffelicken mont /

En my daer van / een kusken wort ghejont /
Soo moet weer alle pijn /
Verr' van my zijn /
Dan is mijn ghemoet
Wederom versoet /
Dan is myn ghemoet / vol vreuchden /
O Lieffelicke mont vol deuchden.

Maer nu eylaes! soo treur ic nacht en dach

Dat my dees jonst / niet eens gheschieden mach
Myn schoone vyandin /
Dien ic bemin /
Treft met een Schicht /
Wt haer soet ghesicht /
Treft met eenen Schicht / myn herte /
O beklaechelijcke smerte.

Mocht ick van haer noch eenmael syn bespoeyt /

Met 't Hemels nat / dat wt haer lipkens vloeyt /
En op myn drooghe Siel
Den Honich viel /
Die my kan alleen

[p. 107]

 

En oock anders gheen /

 

Die my kan alleen / ghenesen /

 

O nat / O Hemels nat ghepresen.

Maer moet ic dan / dus blijven in't verdriet

Soo is de Doot / noch eens het eynde siet /
Want nu den wreeden brant /
Hout d'overhant /
Doen ic anders niet
Neemt acht op dit Liet /
Doen ic anders niet dan suchten /
O jammerlijcke pijn vol duchten.

DEr minnen brant // heb ick gheplant /
Soo diep al in myn herte /
Reyct my u hant // schoon Diamant /
Om u lijd' ic veel smerte /
V klaer aenschijn // brenght my in pijn
Dat doet myn Ionck-hert breken /
Maer 'tvalt my swaer // dat wy te gaer
Niet vrolijck moghen spreken.

Ick gae voor-by // gh'acht niet op my

Ic sie u van ter syden /
V Ooghskens bly // u Mond'ken vry
Die doen my aen groot lyden /
V wesen soet // my treuren doet /
En 't hert van tranen leken /
Maer 'tvalt my swaer // dat wy te gaer
Niet vrolijck moghen spreken.

V manier reyn // is seer ghemeyn /

Van allen seer ghepresen /
Ghy syt certeyn // het liefste greyn /
Ic mach niet van u wesen /
Al woon ic wijt // ghy blijft altijt
In 't herte onbesweken /
Maer 'tvalt my swaer // dat wy te gaer
Niet vrolijck moghen spreken.

Princesse jent // van u bekent

Vaet al de betterheyden /
Die ic absent // in u ghewent
Moet lijden sonder beyden /
Ic hoop ic sou // door sulcken trou
Niet gheheel zijn versteken /
Maer 't valt my swaer // dat wy te gaer
Niet vrolijck moghen spreken.

FINIS.