Nieu Aemstelredams Liedboek

Op de wijse: Schoon Liefken jent.

CVpidoos schicht, met recht bedicht
Die cracht der minnen,
In't hart brant sticht, en my aen een verplicht
Wiens lieffelijck ghesicht, my als der sonnen licht
Doorschijnt van binnen,
In gaven rijck, ick noyt en vandt
Een haers ghelijck, van cloeck verstant,
Maer laes ick vinde in my gheplant
Twee die partijen
Om d'overhant, beyde even vailliant
Dats hope en vreese want
Sy steken vry den brant, in't herte om strijen.

De hoepe soet, wil in't ghemoet,

Een sterckte bouwen
Maer vreese ontdoet, en werptse onder de voet
D'een tuycht quaet, d'ander goet, gheluck of teghenspoet
Wort my ghebrouwen,
Och oft gheluck my jonstich waer
En vreuchd' nae druck woud' schencken claer
Gheen pijn soo groot die my te swaer
Soud' zijn om draghen,
Mocht ick met haer, mijn liefste lief eerbaer,
In echt verlost van vaer,

[fol. 136]

 

Als een getrou minnaer eynden mijn daghen

 

Wat vreucht can doen, dit te vermoen

 

Alleen inwendich,

 

Ick wil my spoen, by haer om mijn behoen,

 

En maecken my soo coen, dat ick haer deed' bevroen

 

Mijn druck elendich,

 

Maer schaemtens macht verbiedet my

 

En Liefdens cracht, seyt doet het vry

 

Op hoep' van troost wil ick my by

 

De liefste voeghen,

 

Wech schaemte ghy, en vreese aen d'een zy

 

Ghy doet lichts dat ick ly, o Venus maeckt dat wy

 

Ons beyde ghenoeghen.

 

Princes mijn noot, en lijden groot

 

Wilt doch ontfermen

 

Levende doot, verwacht schoon lief minioot

 

Wt v mondeken root, een troostelijck woort alsoot

 

Vereyscht, mijn kermen,

 

Mijn dienst oprecht, ick presenteer

 

V in der echt, op deucht en eer,

 

Ghy zijt alleen dien ick begheer

 

Mijns hartsen leven,

 

En werpt niet veer, hem jonstich te sien weer,

 

Wiens pijne is veel meer

 

Dan hy mach claghen seer, of can aengeven.