Op de wijse, Wilt nu al.
LIefde soet, mijn gemoet, can v niet vol prijsen,
Vreucht gaet ghy bewijsen, dien die v eeren hier
Door v lieffelijck bestier,
Want ghy doet, dat ic moet my nu verjolijsen
Doet vreucht in my rijsen, als ghy soet van manier
T'hert beroert met v vyer,
O Godt der Goden, die v gheboden
Maer die v vloden, ginckt ghy ontbloden
Van vreucht tot aller tijdt,
Dies ic sal, met gheschal, uwen lof nu singen
Doen verhal, over al, v eer' voort te brengen
Oorspronc der dingen, die ons cont dwingen.
Sonder v can men nu, geen vreuchde
vertalen
Dus siet mense falen, en leven heel verblent
Ick verspuw, al die schuw, van v Godtheyt dwalen,
Want sy sullen halen, niet dan druck ende torment
Twist en t'weedracht in't ent.
| |
Door u verpeenen // doet ghy
vercleenen
Dats' haer vereenen, en troost verleenen
Die sulcx soecken aen haer,
Wie v cracht, dan veracht, moet onredelijck wesen
Want v macht, alleen tracht, om ons te genesen
Dies zijt door desen, van my ghepresen.
V gewelt, ganslijc stelt, de weerelt in vreden
Die aers altijt streden, om t'aertsche goet met vlijt
Wie ghy quelt, wert gevelt, ja men vint geen wreeden
Die v ondertreden, want ghy die stercste zijt
En dwijngt haer in dit crijt,
Ghy doet vergaren, en lieflijck paren
Al t'ghediert op der Aert,
Doet druck wech varen // oock al t'beswaren
Als sy dan zijn ghepaert,
Want verheucht, met geneucht, doet ghy ons useren
Alle vreucht, gaet de jeucht, oock altijt begeeren
Om v met eeren // nu te hanteeren.
D'arbeyt groot, allen noodt, doet ghy hier
versachten
Dies alle gheslachten, v prijsen met my seer
T'lijdens noot, ghy verstoot, dat anders met clachten
By ons sout vernachten, vernacht ghy van ons veer,
Dies prijs ick v noch meer,
Alle twist bloedich, doet ghy seer spoedich
En vrede spoedich, groeyet overvloedich,
Daer ghy hier gheert werdt
Alle nijt, ghy verbijt // doet ons vreucht verwerven
Oock de spijt, ghy versmijt, en doet onrust sterven
Dies sweerelts erven, v noode derven.
Prince schoon, seer ydoon, maeckt doch mijn
ghedichten,
Die ick heb gaen stichten, tot uwer eeren fijn
Laets' v aenghenaem zijn,
Gheenen croon, tot mijn loon, wesch ick maer v
schichten
Laet mijn druc verlichten, en my redden wt
pijn
Laet sijn // die liefste mijn
Doorschoten crachtich dat sy ghedachtich
| |
So sal't hart clachtich, in vreucht
waerachtich
Deur t'verbondt, my ghejont, redt sy my wt sneven,
Dies mijn mondt, v terstont, sal heerlijc verheven
En eere gheven, voor al die leven.
|
|
Auteursrechtvrij