Nieu Aemstelredams Liedboek
(1591)–Anoniem Nieu Aemstelredams Liedboek–
Auteursrechtvrij
[Folio 130]
| |
NV aenhoort, met accoort, hoe Venus
Goddinne
Met den straelder minne, heeft deurwont menich hart
Door Cupido expart,
Ja versmoort, en deurboort, met opsette sinne
En geeft tot gewinne, druc lijden ende smart,
Sy zijn by ofte vart,
Sampson seer crachtich, die is waerachtich
In't minnen vyer vergaen,
Herculus clachtich, is me onsachtich
Daer door te niet ghedaen,
Haer opset, is belet, door die sy beminden
En in't net, heel verplet, gebrocht in ellinden
So wy bevinden, door Schrifts ontbinden.
Noch zijn daer, veel door haer, ghecomen in rouwen
So men mach aenschouwen, aen Piramus bekent
En Tisbe zijn lief jent,
Want dat paer, is voorwaer, heel in sdoodts benouwen
Gevallen vol trouwen, by den anderen present
Haer leven beyd' gheent,
Leander vyerich, Hero manierich,
Hebben door liefde bloot
Ind' Zee schoffierich, haer leven cierich
Verlooren door den doot,
Venus fel, niet haer spel, is dit wtgheresen
Die seer snel met opstel, hier door heeft
bewesen
Haer cracht met desen, also wy lesen.
Swaer dangier, door t'bestier, van Venus de schoone
Creech Paris ten loone, also ons wert vertelt
En door schrift voorgestelt,
Met haer vyer, is meest schier, heel vergaen zijn Croone
Zijn eygen persoone, bleef daer mede in't velt
Met noch menich vroom Helt,
Dus zijn haer daden, vol onghenaden
Daer me sy nu meest loont,
Druck sy meest laden, die met haer raden
En werden veel gehoont,
Men haer siet, gaen te niet, En gheheel verdwijnen
Door verdriet, swack als riet, vol doleur en pijnen
Met bleecke aenschijnen, t'alle termijnen.
Lijen snoot, druc en noot, crijcht die haer na
treden
Als ic heb met reden, v geven te verstaen
Wilt daer wel acht op slaen,
Door pijn groot, sy verstoot, van haer rust en vreden
En in veel droefheden, maecten sy treuren saen
| |
[Folio 131]
| |
Die met haer zijn belaen,
Men mach het mercken, aen alle wercken
Van haer dienaren blent,
Tot allen percken, zijnt doncker swercken
Gheen licht is daer ontrent,
Gantsch gheen vreucht, noch gheneucht
Siet men hem vseeren
Die zijn jeucht, gheheel veucht, Venus te hanteeren
Dus ick met eeren, haer mach blameeren.
Princen fijn, wiet mach zijn, wilt v voor haer
wachten,
Stelt wt v ghedachten, dees Goddin obstinaet
T'sal zijn v eyghen baet,
Hartseer pijn, droevich schijn, benautheyt en clachten
By dagen en nachten, sal van v zijn verstaet
Soo ghy haer heel verlaet:
Want in haer scholen, gaet men swaer dolen
Heel berooft van verstant,
Daer wort bevolen, t'houden verholen
Het ghesichte triumphant,
Dus in tijt, v wel vlijt te schuwen haer wegen
En subijt, niet en zijt, tot haer dienst genegen
Want sys te deghen, schadelijck vercreghen.
|
|