Nieu Aemstelredams Liedboek
(1591)–Anoniem Nieu Aemstelredams Liedboek–
Auteursrechtvrij
[Folio 122]
| |
Vrou Bruyt seer teer, v wil die Heer met
eenen
Nae v begeer, gheven voorspoet en baet
End' uwe zaedt, vermeeren als het sandt,
Dat ghy sult sien in v gheslacht
Een eerbaer kindt seer groot gheacht,
Wel opgebracht, goet, en cloec van verstant.
Zijn zeghen rijck, sal ooc v goet vermeeren
Soo ghy ghelijck, al zijn gheboden houdt
Sonder afwijck, v sal die Heer vereeren,
Neemt doch geen swijc, met silver en met gout
Op hem betrout, die al v doen aensiet
Voor teghenspoet wreet niet en beeft,
De Heer die sweeft regeert en leeft
Die zeghen gheeft, verlaet den zijnen niet.
Ic was eertijt // seyt David jonc van Jaren
Maer ben subijt, geworden swack end' oudt
Dan in mijn strijt, sach ic noyt in't bewaren
Des honghers wijt, hen die op God betrout
Want hy anschout, zijn kinderkens seer cleyn
Siet haer in't lijden midden aen
Dat sy om broot niet bidden gaen,
Wilt op hem staen, die v verlost alleyn.
Portia schoon, sou al haer eer verliesen,
Vrou Bruyt ydoon, dat sy in't leven was,
V voor zijn loon, sou Paris self verkiesen,
Stondt ghy ten toon, by Heleen op dit pas
Als Sara was, deutsaem zijt ghy voorwaer
Met luck en voorspoet in dien staet,
Vermeerderen moet uwe zaedt,
Gods wijsen raedt, des Houwelijcx eerbaer.
Wilt nu geneucht, met ons Bruyd'gom
oorboren
En zijt verheucht, in desen zijnen feest,
Aensiet die deucht, van ons vrou bruyt vercoren
en singt met vreucht, als wi doen minst en meest
Eenen blijden geest, betoont nu met der daet,
Laet doch v fantasien staen
Van v melancolijen gaen,
Van zijen aen, siet ons Bruydt in dees staet.
Na Gods bevel, sult ghy vrou Bruyt verlaten
Met goet opstel, v Vaders huys vermaert
Zijt niet rebel, hoochmoedicheyt wilt haten,
Maer voecht v wel, dicht by v Bruydegom waert
ghy sult van aert, kinderkens crijgen
goet
Door dat ghy met v vrienden raet
Verbonden zijt in d'echten Staet
Met uwen zaet, vermeeren sal v goet.
|
|