Nieu Aemstelredams Liedboek

[fol. 123]

Op de wijse: Wat rinckelter in de mouwe.

SIjt nu verheucht weest rustich
En vrolijck van ghemoet,
Ick min een Meysken lustich,
Schoon en vry // van aenschijn bly,
Van spraeck en wesen soet.

Als ick haer mach aenschouwen

Soo is mijn hart verheucht,
Ick seg adieu veel rouwen
T'verlicht het hert, van pijn en smert
In mijne jonghe jeucht.

Sy is nu in mijn armen

Ick cus haer rooder mondt,
Mocht ick haer eens verwarmen
Dees waerde vrou // op eer en trou
Mijn hert sou zijn ghesont.

Dat nu noch niet wil wesen

Can sy my gunnen haest,
Mijn druck mach sy ghenesen
Met fier ghelaet, en soete praet
Dus ben ick niet verbaest.

Princen wilt vrolijck leven

En drinckt den coelen Wijn,
Als sy my troost wil gheven
Die ick bemin // met hart en sin,
Die liefste sal sy zijn.