Nieu Aemstelredams Liedboek
(1591)–Anoniem Nieu Aemstelredams Liedboek– Auteursrechtvrij
[Folio 121]
| |
Eer ick den doot sal smaken.
Ick ben deurwont, zijt dies oorcont
In s'hartsen gront // met lijden,
Nochtans haer mont, haer Borstkens ront
Connen my terstont verblijden.
In sweerelts troon, door haren toon
Spant sy die croon // der vrouwen,
In desen hoon, haer dienaers loon,
Wie sou de schoon, betrouwen.
Liefs woorden soet, voor ghelt of goet,
Want Lief by Lief moet, blijven,
Noch gint men hoet // dat troosten moet
T'welck liefde doet verdrijven.
Maer dees Kerssou, daer ick op bou
Is by gheen vrou, te ghelijcken,
Derf ickse nou, ick sterf van rou,
Schoon Lief v trou, moet blijcken.
Laet hope mijn, vertrooster zijn
Schoon Roosemarijn, ghepresen,
Gheeft medecijn, eer ick verdwijn
Soo is mijn pijn, ghenesen.
Maer weyghert zijt, gheen meerder spijt
Mijn hart dat splijt, deurt derven:
Vermaledijt, zy ure of tijdt
Ick roep en crijt, om sterven.
Eerst haer behaecht, eer ghy liefd' draecht
Haer sin ghevraecht, met smeken
Ick hebt ghewaecht, t'zy Godt gheclaecht,
Dus hoort die maecht, eerst spreken.
Loopt niet verblint, al teghen wint,
Oock niet en mint, nae ooghen
Maer wel versint, eer ghy begint
Of ghy vint, v bedrooghen.
Met oorlof reyn, siet in't ghemeyn
Ick blijf alleyn, in smarte,
Ick prijs dat greyn, in sWeerelts pleyn
Sy blijft certeyn, in't harte.
Sy is eerbaer, haer oochskens claer
Al sonder maer, gheschepen.
Een ure van haer, is duysent Jaer,
Het block valt swaer, te slepen.
|
|