Nieu Aemstelredams Liedboek
(1591)–Anoniem Nieu Aemstelredams Liedboek–
Auteursrechtvrij
[Folio 55]
| |
CVpido Godt wreet ende crachtich
Van my ghy ghehaet zijt
Want een yder mensch voordachtich
Met vlijt, zijn onrust vermijt
En vliet zijn schade, Door wijsen rade
Maer uwen raet vervloeckt
Dwingt hart en sinnen, die te beminne
Die my te dooden soeckt.
Waerom quaet en valsch verrader
Sijt ghy dus stout en verkeert
Dat ghy my als een misdader
Nu straft, en mijn hart regeert
Dat ick gae haten, die t'mijner baten
My helpt wt desen noot
En gae nae Jaghen, die met behaghen
Nu lust schept in mijn doot.
Druck droefheyt moet ick verpachten
En t'hart wert deerlijck ghegrieft,
Als (ick eylaes) gae betrachten
Dat ic geheel ben verlieft, Op v seer schoone,
Die mijn persoone, Als onwaerdich ontvliet
Dan waer liefd gloedich
Regeert voorspoedich, Heeft reden geen gebiet.
Doen t'hart tot v was genegen
Zo lang ick oyt sucht vermocht
Om v tot liefd te beweghen
Heb ick v dit toe ghedocht
Maer seer tyrannich, En wederspannich,
Blijft ghy teghens mijn smart
Mijn droevich smeecken, mach niet verweecken
V diamantich hart.
Doch al blijft ghy onghenadich
En verhart lief obstinaet
Ziet ghy doch mijn hart gestadich
Dat het v niet en verlaet
Noch dat mijn lijen, Niet doet vermijen
V int hart vast gheprent
Oock dat dit weenen, Niet can verleenen
Mijn liefd tot v ghewent.
Ick truer ick sucht t'allen tijden
Droefheyt hout mijn hart verplet
V jonst can wt mijn hart niet glijden
Want ghy staet int hart gheset
Al soudick loopen, Oock sonder hoepen
Van v te zijn begheert
Ick moet voort vaeren, In dit beswaren
| |
[Folio 56]
| |
Want liefde t'hart moveert.
Al waer v hart Lief ghepresen
Stael, of als een Diamant,
Oft harder alst nu mach wesen,
En ghy saecht der liefden brandt
Die t'hart doet scheuren, Ghy most lief treuren
En met liefd' zijn belaen, Natuer alleene
Sonder liefd' reene, soud' v Lief daer toe raen.
Dies Princes wilt nu betoonen
Liefd', v aengheboren aerdt,
Wilt liefd' met liefde beloonen,
Red mijn hart dat nu beswaert,
In druck moet sneven, Wilt my doch geven
Een woort tot Medecijn:
Wy sullen leven
In vreed', verdreven
Sal discourt by ons zijn.
|
|