Internationale Neerlandistiek. Jaargang 2008

[p. 78]

Signalementen promotie-onderzoek van de auteurs

Dr. Mona Arfs is op 28 april 2007 aan de universiteit van Göteborg, Zweden, gepromoveerd op het proefschrift: Rood of groen? De interne woordvolgorde in tweeledige werkwoordelijke eindgroepen met een voltooid deelwoord en een hulpwerkwoord in bijzinnen in het hedendaags Nederlands. Göteborger germanistische Forschungen /Acta Universitatis Gothoburgensis 49, 288 pp. (ISBN/ISSN: 978-91-7346-581-6 / 0072-4793).

Een syntactische constructie die variatie vertoont in het Nederlands is de tweeledige werkwoordelijke eindgroep met een voltooid deelwoord. Zowel de ‘rode’ woordvolgorde in ‘Hij zegt dat hij naar school is gelopen’ als de ‘groene’ in ‘Hij zegt dat hij naar school gelopen is’ is volgens grammatica's en taaladviesboeken correct Nederlands. En toch geven de autochtone Nederlandstaligen soms de voorkeur aan de ene volgorde en soms aan de andere: ze zijn er zich blijkbaar niet van bewust waarom ze soms de ene of de andere volgorde kiezen. De Nederlandstaligen vertrouwen in deze gevallen op hun ‘taalgevoel’, iets wat je van buitenlandse studenten Nederlands niet kunt verwachten.

Dr. Mona Arfs heeft door empirisch onderzoek laten zien dat het met het uitgangspunt van de ritmische structuur van het voltooid deelwoord mogelijk is de keuze van interne woordvolgorde in tweeledige werkwoordelijke eindgroepen met een voltooid deelwoord en een hulpwerkwoord in bijzinnen te verklaren en te voorspellen.

Homeless Entertainment. On Hafid Bouazza's Literary Writing is de titel van het proefschrift waarop Henriette Louwerse in juli 2007 is gepromoveerd aan de University of Hull in Groot-Brittannië. De handelseditie is inmiddels verschenen bij Peter Lang in de serie Cultural Identity Studies (ed. Helen Chambers), 252 pp. (ISBN 978 3 0391 333 0).

Sinds zijn debuut in 1996 heeft Hafid Bouazza zich een speciale plaats verworven binnen de Nederlandstalige literatuur. Naast prozaïst manifesteert Bouazza zich als essayist, als toneelschrijver, als toneelvertaler en als samen-

[p. 79]

steller en vertaler van een Arabische bibliotheek. Vanaf het begin heeft Bouazza, geboren in Marokko, zich met klem verzet tegen aandacht voor hem als ‘migrantenauteur’. Hij laat geen kans onbenut om juist de autonomie van de kunstenaar te prediken, los van persoonlijke omstandigheden en ontheven van sociale verplichtingen. En terecht, want Bouazza is beslist geen exotische buitenstaander; hij heeft geen heimwee, is geen smachtende of ontwortelde migrant. Bouazzas werk maakt deel uit van de Nederlandse literaire traditie: hij wordt niet voor niets met regelmaat met vooral de Tachtigers vergeleken. Maar dat is niet het hele verhaal. Zijn werk is weldegelijk ‘anders’. Het laat zich niet in een hokje plaatsen. Het overstijgt het denken in tegenstellingen als wij-zij, Oost-West en self-other, en moet dan ook gelezen worden als een aanval op al het denken in dergelijke essentialistische constructies.

In Homeless Entertainment laat Louwerse zien dat Bouazza vanuit zijn onthechte positie een boeiende, complexe, vaak gefragmenteerde en tegenstrijdige wereld schept, waar geen plaats is voor de mythe van persoonlijke, culturele of nationale eenheid. Het is met recht ‘thuisloos vermaak’.