Georganiseerd egoïsme
Neem je alle reacties door dan zijn er met betrekking tot Postma's interview enkele grote lijnen te ontdekken. Daar is in de eerste plaats de federalisering van België en de gevolgen daarvan voor de verhouding tot Nederland. In de Volkskrant zegt Postma dat hij niet de enige is die ‘rekening houdt met de splitsing van België. Bij de NAVO ligt het scenario klaar wat er dan moet gebeuren. België verwatert, verwasemt.’ (Maar in De Standaard laat Postma weten dat het ‘niet noodzakelijk is dat België uiteen valt.’)
De Groene blijft kritisch: ‘hoeveel de aanstaande Vlaamse onafhankelijkheid wordt gepresenteerd als een Europees project, er is eerder sprake van een georganiseerd egoïsme van de rijke regio.’ Paul Scheffer vraagt zich in het NRC Handelsblad af of een ‘opsplitsing van België wel automatisch leidt tot een toenadering tot het Noorden. Uit onderzoek is gebleken dat Walen en Vlamingen veel meer op elkaar lijken dan Nederlanders en Vlamingen.’
De tweede grote lijn is die van de Europese eenheid. In alle reacties gaat men akkoord met Postma's thema: wil het Nederlands zich straks binnen Europa handhaven, dan staan we met 21 miljoen Nederlandstaligen sterker dan met vijftien miljoen en zes miljoen. Ook Trouw ziet ‘een broodnodige versterking van de positie van de Nederlandse taal in Europees en internationaal verband.’ Minister-president Van den Brande ziet in 21 miljoen Nederlandstaligen ‘de pleitbezorgers naar wie geluisterd wordt in alle domeinen van de Europese besluitvorming.’ Nederland en Vlaanderen kunnen dan ‘een nieuw kerngebied zijn in dit deel van Europa, waarin grenzen betrekkelijk worden en zich nieuwe verbanden met aangrenzende regio's aandienen.’ Postma zelf wijst op het binnen Vlaanderen gelegen Brussel, ‘de feitelijke hoofdstad van de Europese Unie. Het zou mooi zijn als we Brussel in de Nederlandstalige invloedssfeer kunnen trekken.’
Maar tussen de regels door worden vraagtekens geplaatst achter die ‘gezamenlijkheid’ van de Nederlandse cultuur. De Groene citeert CVP-voorzitter Van Peel, die liever op een eiland vol met Turken zit, dan op een eiland vol met Hollanders.
Gaat het om de economie, dan is ook hier De Groene kritisch: het weekblad verwijst naar het feit dat ‘het Nederlandse bedrijfsleven in Vlaanderen geïnteresseerd is, zij het niet als economische partner, maar als politieke ingang tot het toekomstige Europees bestuurscentrum, Brussel.’
Walter Van den Broeck haakt in de Volkskrant in op de zgn. koopmansgeest van de Hollander: ‘de staatsschuld van België is tienduizend miljard frank. Als de boedel wordt verdeeld, blijft Nederland met zesduizend miljard frank zitten. Dat krijgen jullie erbij, ik zou daar nog eens over nadenken!’ (De omgekeerde wereld tijdens de boedelscheiding 1830-1839!)
Auteursrechtelijk beschermd
