Maatstaf. Jaargang 27

[p. 38]

Byron Gedichten
Vertaald door Peter van Zonneveld

Ze schrijdt in schoonheid

Ze schrijdt in schoonheid, zoals 'n nacht
Die helder is, vol sterren staat;
Licht en donker, klare pracht
Komt in haar ogen, haar gelaat:
Vertederd tot een licht dat zacht
De mooiste dag achter zich laat.

Meer schaduw, of wat minder licht,
Verzwakt de eed'le gratie;
Dié gaf haar lokken, haar gezicht,
Hun nameloze statie;
En alle zoets waar zij aan dacht
Droeg bij aan haar serene pracht.

En om haar mond, en op haar wangen,
Speelt zacht en zonder vragen
Een lach, een blos, een stil verlangen
Naar vroeg're, schone dagen;
Haar ziel heeft alle rust ontvangen
Om zuiver te behagen!

Vertaling van ‘She Walks in Beauty’ uit Byron's
Hebrew Melodies (1815).

[p. 39]

Ik zag u wenen

Ik zag u wenen - een held're traan
Blonk in uw blauwe ogen;
Het deed me 't meest nog denken aan
Een bloem, door dauw gebogen.
Ik zag u lachen - dat ontnam
Een edelsteen zijn flonker;
De glans die van uw ogen kwam
Liet stralend hem in 't donker.

Zoals een diepe, zachte tint
Wolken kleurt in dalend licht
En pas wanneer de nacht begint
Vervloeit in 't avondlicht:
Zo geeft uw lach de droefste ziel
Iets van zijn pure vreugd;
Wat, ook als weer een schaduw viel
Dat hart nog lang verheugt.

Vertaling van ‘I saw thee weep’ uit Byron's
Hebrew Melodies (1815).