Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[Vliedt niet varder harderinne]

Stemme. Heureux sesiour de parthenice, d' alidon.

VLiedt niet varder Harderinne,
Staeckt u gheschu,
'K bidt bewijst u Harder Minne:
Waer vliet ghy nu?
En laet u Vee, u Schaepjes al, soo eenich gaen,

[p. 323]

 

Ist om u Harder trou, die bidt blijft vredigh staen.

 

 

 

2 Laet u Lede rust versade

 

Neemt stilstant aen,

 

Onder 't Lommer groen van blade

 

Knoppich beleaen,

 

Waer wy dick neuriden, stem by stem, 't droevich Liet,

 

't Gheen Garinter treurich, met Phillis is geschiet.

 

 

 

3 Weynich kon mijn hart in-beelde

 

Dat ghy ontrou,

 

Onverwacht u Min af-heelde

 

Van die u wou

 

Begave, met zijn ziel, en hart, zijn goet, en Vee:

 

Maer 'k vin u straf is stuyrheydt, o Galathee!

 

 

 

4 't Opgepronckte ciersel prachtich

 

Is Toovery,

 

't Gheen u schoonheydt glans vult krachtich

 

Soo datmen vry

 

Een Venus noemen mach, 't gesicht uws braef ghelaet,

 

Doch bars, afkeerich in uws Harders Minne praet.

 

 

 

5 Waer toe treckt u geestige blijheydt

 

Om door bedroch?

[p. 324]

 

Aen te trecke onse vryheyt,

 

Versint u doch

 

O Galathe! want yeder sal u strengigheen

 

Door laster-spot verfoeyen, en pryselijck vertreen.

 

 

 

6 Droef so sal mijn Geesje sweve

 

Wanneer de doot

 

Afsnijt 't lof-bloeyende leven,

 

Mijns kleurigh root

 

't Geen volkomen wasdom niet en wert volsproeyt,

 

Maer door u bits onthael, dort d' aerde soet bebloeyt.

 

 

 

7 Straffe Galathe een bede,

 

Vergunt mijn eys

 

Dat u teder witte lede

 

Aenvaert een reys

 

Een trouheyts Krans, ter eer mijns min, door-gelauriert

 

Stelt die tot ciersel op: 't graft uws Harder geciert.

Ondersoeck leert.