Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[Heeft 't lieflijck quelen]

Stemme: Courante Commune.

HEeft 't lieflijck quelen
Van Orpheus spelen
Sijn Tongh, zijn hant, zijn Lier,
Elck onvernuftich Dier,
Ja Bosschen en Boomen,
En wat inde stroomen
In Zee en Meeren woont,
Tot zijn geluyt getroont,
Indien Ulisses tot het soet gesangh
Des Meeremins
Had soo veel sins
Dat hy zijn Gaste dwangh.

2 Te stoppen haer Ooren

Op dat sy (door 't hooren
Des sangers te seer bekoort)

[p. 236]

 

Niet sprongen over boort,

 

O Margarietje

 

Als ghy dan een Liedtje

 

Vol aengenaemheyt queelt,

 

't Welck yeders hart ontsteelt,

 

Denckt wat een soetigheyt elck een ontfanght

 

In zijn gemoet

 

Die naaer het soet,

 

Van 't soet gesangh verlanght.

 

 

 

3 U geestige Leven

 

U vrolijcke zeden

 

U aengenaem gelaet

 

Vol schijn en heusch Cieraet,

 

U eerbare lonckjes.

 

Als brandende vonckjes

 

Vol lieffelijcke smart

 

Ontsteken yeders hart,

 

Die d' alderminste glans van u geniet,

 

En met zijn Oogh,

 

De gaven hoogh,

 

Van uwe geest besiet.

 

 

[p. 237]

 

4 Helenaes vreughden

 

Catrinaes deughden,

 

Sijn noch op deser aerd,

 

Op 't alderhooghst vermaert,

 

Dan die zijn verscheyden

 

En ghy met u beyden,

 

In u gheheel noch staet

 

Ja haer te boven gaet,

 

In deughden, schoonheyt, maer o Margariet,

 

Ghy ed'le steen,

 

Gantsch niet gemeen,

 

Syt oock de minste niet.

 

 

 

5 In loffelijcke dingen

 

In lieflijck te singen,

 

In alle geestigheyt,

 

Met eerbaerheyt beleyt,

 

Daer ghy in u jeughde,

 

Vol aerdige vreughde,

 

Op 't loffelijckst bethoont,

 

Wat geest u 't lijf bewoont,

 

En dat u Vader, u inde Musijck,

[p. 238]

 

Met vreucht en deucht,

 

U in u jeught,

 

Heeft opgevoet gelijck.

Gonst baert nijt.