Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[Dartele Venus min goddin]

Stemme: Vluchtige Coridon verbeydt.

DArtele Venus Min Goddin
Verhoort doch dees Maghets klacht,
Die door overtrouwe Min,
Kan Rusten dagh noch nacht,
Die droome / die kome
En overvalle mijn,
Als ick sluymer in Lethis schijn,
De gene die 'k Minne
My hart en sinne,
Ontrocken heeft door Min / zijn slavin
Altydigh te wese
Tot dat ick verrese,

[p. 239]

 

My van de Aerdt bevin,

 

Want ick Lief een Prince hoogh geacht,

 

Genaemt Dorastus die alleen aen Faunia heeft macht.

 

 

 

2 Eertijts soo was mijn aengenaem,

 

Het Boere geselschap soet,

 

Gespeel Astrea en and're saem,

 

Ick nu verachte moet,

 

Philander, / een ander,

 

Ist dien ick liefde draegh,

 

Doch Philander ick u beklaegh,

 

Om dat ghy my minde,

 

Maer nu niet sult vinde,

 

Het gene dat ghy socht / onbedocht,

 

Dorasthus alleene,

 

En anders gheene

 

Aen Faunia vermocht,

 

Dorastus Prins, Dorastus waerde Helt,

 

Die Fannia een Harderin, haer sinnen heeft ontstelt.

 

 

 

3 Lust u Dorastus in plaets van Gout,

 

Te voeren een Harders staf,

 

En dryven 't vlockigh Vee in 't Woudt

[p. 240]

 

De Bergen op en af,

 

Begeven / u leven,

 

In dienst en slaverny

 

Daer ghy waert van te voren vry,

 

In plaets van te rusten

 

In alle wellusten,

 

Van weeldigheden soet / u gemoet,

 

Gaet ghy u begeven

 

Verkeeren u leven,

 

Denckt Prins wat dat ghy doet

 

En in plaetse van een schoon Princes,

 

So gaet ghy u begeven Prins als een Harderes.

 

 

 

4 Nu Faunia het is haest tijt,

 

Dat ghy drijft u vlockigh Vee,

 

Na 't ruysschende Beeckje, niet seer wijt,

 

Van hier dicht by de Zee,

 

Daer 't klaver / veel braver

 

En schoonder wast als hier,

 

Waer het vogels getirelier,

 

Seer soet is om hoore

 

Mer ick van te voore,

[p. 241]

 

Verdaghvaerde mijn Prins / die geensins

 

Mijn liefde sou derven,

 

Al waer 't om te sterven,

 

Dus schoon Goddin des mins,

 

Ach! verhoort dees Maget die niet blijft,

 

Maer haer gewolde Vee van hier na het gewenschte drijft.

I.V.A. Tijt leert.