Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse. Ich danck dir lieber Herre. Oft op: Een amoureus fiere ghelaet. Oft op. Salich is hy bedegen. Oft op den naeuolgenden thoon. A.B. Och Godt van Hemelrijcke,
Door Christum dijnen Soon:
Gheeft my die niet en wijcke,
Dijnen heylghen Gheest ydoon.
| |
[Folio 98r]
| |
 Dat ick mach vrolijck singhen,
Van dijn Goddelijck woort,
Twelck ghy nu voort doet springhen,
In aller landen oort.
VVilt ons daeraf niet spennen,
Om onse sonden verblent:
Helpt dat wy u bekennen,
En soecken daer men u vint.
Want cranck is ons vermueghen,
Om te commen tot dijner eer,
Als wy gheloouen die lueghen,
En valsche Paeusche leer.
Dijn woort sal eewich blijuen,
So Esayas dat melt:
Niemant can dat verdrijuen,
Met ghewelt, des werelts ghestelt.
Hoe wel hem heeft daer weder,
| |
[Folio 98v]
| |
Menighen Prince gheset,
Sy ligghen al eerst neder,
Door Christum Jhesum net.
Recht ons niet in dijn tooren,
O Vaderlijck herte:
Door Christum wtuercoren,
Ghedenckt hoe hy met smerte.
Willich aent Cruyce is ghestoruen,
Onser sonden medecijn,
Daermede u gracij verworuen,
Voor al die gheloouich zijn.
Eenighe God en Heere,
Drijuuldich van Persoon:
Tghelooue in ons sterckt seere,
Op dat wy volherden schoon.
Want ist dat ghy wilt schauwen,
Op onse gherechticheyt,
So moeten wy verflauwen,
So den Prophete seyt.
Och Vader ghedenckt die woorden,
Die ons beschrijuet fijn:
Johannes in velen oorden,
Hoe ghy ons den Sone dijn:
Wt liefden hebt ghegheuen,
Die aen hem gheloouet vroet.
Die heeft dat eewich leuen,
En ontgaet der hellen vloet.
Dit wil ick oock gheloouen,
En gheenen twijfel aenstaen:
| |
[Folio 99r]
| |
Men sal my niet verdoouen,
Met menschelijcken waen.
Dat ick op een werck bouwe,
Hoe schoon en fijn dat sy,
Menschen droom ick schouwe,
So Paulus leeret vry.
Godt siet in allen steden,
Des hertens ghelooue aen:
Nae Jeremias reden,
Die int vijfste Capittel staen.
Daerop mach elck vast stichten,
Hy is trecht fondament,
En vlieden valsche ghedichten,
In haer verstant verblent.
Een Christen derf niet duchten,
Als hem den noot compt an:
Want sonde en doot sal vluchten,
Met den vyant Sathan.
Dit can men nu wel mercken,
In desen laetsten tijt,
En hem op Godt verstercken,
Die ons van al beurijt.
Die niet also gheloouet,
Is nu al schoone ghericht:
En is des Hemels beroouet,
Sijn wercken syn veel te licht.
Wt Ghelooue goe wercken comen,
So in Paulo claerlijck staet,
Die ander en connen niet vromen,
| |
[Folio 99v]
| |
Want Godt alsulcke behaet.
VVilt ghenadich Heere bewaren,
Die menschen int aertsche pleyn:
En voor die huychelaers sparen,
Wiens tonghe is dobbel certeyn.
Lichtelijck sy hier voeren,
Dijn woort met soeten mont,
Waer met sy die herten beroeren,
Niet leerende vasten gront.
Een yeglijck ick vermane,
Die hem een Christen naempt:
Bit Godt door Christum bequame,
Om een Ouerheyt ongheblaempt:
Die Godes woort hantieren,
En dEuangelische Leer,
So sal hem Godt verscieren,
In deser wereldt met eer.
VVacht u van onschuldighen bloede,
Ghy die hier hebt beuel:
So ontgaet ghy Godes Roede,
En Sathans vierich ghequel.
Godt sal u weder rechten,
Wilt des aendachtich zijn,
Onderricht die dolende knechten,
Wilt niet manslachtich zijn.
|
|