Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp den naeuolghenden thoon. Help Godt laet my ghelinghen,
Ghy Edelen Schepper mijn:
Dit Liedt in dicht te bringhen,
Tot lof en eere dijn:
Dat ick oock vrolijck heffe aen,
| |
[Folio 96r]
| |
 Van dijnen woort te singhen,
O Heere wilt my by staen.
Eewich u woort sal blijuen,
So Esayas vermelt:
En altijt salt beclijuen,
Als die werelt tot nieten snelt.
En wat Godt hier besluytet siet,
Al soudijt al ontlijuen,
Hy en wederroepet niet.
Ihesus dat woort des Vaders,
Is commen sy u vertelt:
Met grooten wonderdaden.
Vercocht om snoode ghelt:
Doer Judam syner Jonghern een,
Wert hy inden doot gegeuen,
Jhesus dat Lam Godts reen.
Nae die sy hadden gheten,
Dat suyuer Paeschelam:
En heeft hy niet vergheten,
Dat Broot in syne hant nam:
En sprack, neemt eet, dat is mijn Lijf,
Dat voor u wordt ghegheuen,
Tot quijting dijns sondich bedrijf.
| |
[Folio 96v]
| |
Hy gaf hun oock te drincken,
In Wijne zijn Bloet root:
Sijn doot daer by te dincken,
So Paulus schrijuet bloot.
Die weerdich van dit Broot eet,
En drinckt des Kelckes schincken,
In den doot niet en treet.
Ihesus wiesch hun die voeten,
Oock op den seluen stont:
Leerde om haer versoeten,
Met synen Goddelijcken mont.
Hebt lief malcander altijt,
Waer door sy bekennen moeten,
Dat ghy mijn Dienaers zijt.
Christus int Hofken by nachte,
Daer hy den Vader bat:
Die Jooden self verwachte,
Die hem daer bonden ter stat,
En brochten hem voor den Rechter groot,
Ghegheesselt en gheslaghen mat,
Die hem verwees ter doot.
Hooch aen dat cruyce ghehanghen,
Den hooch gheboren Vorst:
Nae ons had hy verlanghen,
Daerom sprack hy, my dorst.
Dit was tot onser salicheyt,
Een mensche voor ons ontfanghen,
Van eender Maghet bereyt.
Met synen Hoofde gheboghen,
| |
[Folio 97r]
| |
Hy synen Gheest opgaf:
En nae Sint Ians vertooghen,
Wert hy ghenomen af.
Vant Cruys, en wert begrauen net,
Ten derden daghe voor ooghen,
Verrees hy sonder belet.
En in den seluen daghen,
Jesus syn Jongheren leert:
Alleen syn woort te draghen,
Ouer alle werelt vermeert.
Die daer ghelooft, en is ghedoopt,
Sal salich Godt behaghen,
Want Christus den seluen coopt.
Lucas wijst in syn schrijuen,
Van zijner Hemeluaert:
By ons wil hy toch blijuen,
So hy daer selue verclaert.
Door syn heylich Goddelijck woort,
Waer teghen niet can bedrijuen,
De macht der hellen ghestoort.
Een Trooster wou hy seynden,
Twelck was den heylighen Gheest:
Die leert den onbekenden,
Die waerheyt aldermeest:
Den seluen willen wy roepen aen,
Hy en sal hem niet afwenden,
Maer trouwelijck ons bystaen.
Laet ons met blijschap beden,
Christum voor die Ouericheyt:
| |
[Folio 97v]
| |
Al hebben wy wat gheleden,
Van haer als menschen verleyt.
Godt wil hun syn ghenadich schier,
Bat Heynrick Muelenaer met vreden,
In syn gheuanckenis hier.
|
|