Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid

Een ander gheestelijck liedt.

Op de voorgaende wijse. O Godt verleent my dijn ghenaedt.

MAch ick mijn ongeluck niet ontulien,
Moet ick hier lien:
Des werelts nijt om mijn geloouen:
So weet ick wel, dat menschelijcke const,
Godts hulpe en gonst,
Van my niet en sal schouen.
Godt en is niet wijt, eenen cleynen tijt,
Hy is verstoyt, tot hy verstroyt,
Die my syns woorts beroouen.

Al woud ick mijn sake rechten hier,

Als een swack Dier,
En dat my Godt laet vreese vinden:
So weet ick dat gheen ghewelt en blijft,
Hoe seer verstijft,
Dat tijtlijck is moet verswinden.
Dat eewich goet, maeckt rechten moet,
Hier by ick blijf, en waeghe tlijf,

[fol. 78r]

 

Godt helpt syne beminden.

 

 

 

Ick hebbe voor een Spreecwoort ingeprent,

 

Jhesu bekent,

 

Ghy sult my bystaen wel in lijden:

 

En sien op dat ongheluck mijn,

 

Al waeret dijn,

 

Dat teghen my sal strijden.

 

Moet ick daer aen, op deser baen,

 

Vleesch wat ghy wilt, Godt is mijn Schilt,

 

Die sal my wel beurijden.