Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
Auteursrechtvrij
[Folio 33r]
| |
Op de wijse: Der tag der ist so freuden reich.ALs Jhesus gheboren was,
In Herodes tijden,
Daer scheen een Sterre opt selue pas,
Den goeden te verblijden:
Den Wijsen in dat Oostenlant,
Waer wt sy creghen recht verstant,
Dat een kint was gheboren,
Twelck Coninck en Messias goet,
Was ouer al dat Jootsche bloet,
Dien sy oock moesten horen.
Sy namen met hun costelijck gout,
Myrre en Wieroock mede,
En reysden heen met moede stout,
Tot Hierusalem in stede:
Als sy nu waren in dat pleyn,
Spraken sy, toocht ons nu dat cleyn,
Dat u nu wil vertreden,
Syn Sterre hebben wy ghesien,
Dies willen wy om ons beurien,
Met gauen hem aenbeden.
Als Herodes dit vernam,
Wert hy verstoort wel seere,
Want hy was van een vreemde stam,
En gheenen rechten Heere:
Hy wette haest in synen moet,
| |
[Folio 33v]
| |
Sijn sweert teghen der kinderen bloet,
En riep haest syn Doctoren:
Vraghende hun met sinnen fyn,
Waer Christus sou gheboren syn,
Die syn volck wil verstoren.
Sy seyden hem van Bethlehem,
So die Propheten wijsen,
Sal ons in Jherusalem,
Een Salichmaker rijsen:
Want Bethlehem nae haren schijn,
En sal die minste stat niet zijn,
Want door Godts ghehinghen,
Wt haer een oprecht Leydtsman sal,
Die ons sal leyden in dit dal,
Wonderlijck opspringhen.
Als hem die stat nu was verclaert,
Was hy neerstich met sorghen,
Dat hem den tijt oock onghespaert,
Niet en sou syn verborghen,
Hy roept syn Wijsen sonder respijt,
En vraecht hun oock om welcken tijt,
Dat sy die Sterre saghen,
Om te coelen synen moet,
Hy dees ondersoeckinghe doet,
Met een valsch ghewaghen.
Neemt u reyse op Bethlehem,
Van nu op deser stonden,
Want hier in Hierusalem,
En wort dat kint niet vonden:
| |
[Folio 34r]
| |
Gaet soecket daer, ende nae dat ghy,
Beghiftet hebt, en gheeeret vry,
Soo latet my oock weten,
Op dat ick oock ghelijckerwijs,
Hem beschencke, met lof en prijs,
Sonder eenich vergheten.
Als sy synen boosen sin,
Niet grondelijck vernamen,
Sijn sy nochtans dies niet te min,
Op rechter strate comen,
Daer saghen sy weder verblijt,
Die Sterre gaen ter seluer tijt,
Om hun den wech te wijsen,
En toochde met haer stille staen,
Dat sy int huys daer souden gaen,
En tkint, den Heere prijsen.
Sy syn ghegaen int huysken claer,
En hebbent aenghebeden,
Al wast dat sy gheen rijckdom daer,
Vonden ter seluer steden:
Haer herten sy bewesen ient,
En offerden elck een present,
Eer sy van daer verscheyden:
Mirrhe,Wieroock, en Gout seer fyn,
Daer by zijn macht bedacht sou syn,
By Jooden en by Heyden.
Als sy nae des Enghels ghewach,
Door ander weghen toghen,
Herodes merckelijck daer wt sach,
| |
[Folio 34v]
| |
Dat hy nu was bedroghen:
Daerom sant hy syn knechten fel,
Om te dooden nae zijn beuel,
Die knechtkens die sy saghen,
Om Bethlehem was droefheyt groot,
Die van twee Jaren stack men doot,
Ten hielp bidden noch claghen.
Ioseph nam dat kindeken soet,
Nae des Enghels aenspreken:
En is seer neerstelijck met spoet,
Nae Egipten gheweken,
Daer is hy ghebleuen seuen Jaer,
Tot dat hy vernomen heeft voorwaer,
Dat den Wolf was gheweeret,
Doen nam hy tkint en de Moeder reyn,
En quam weder int Joodesche pleyn,
Daer hy hem heeft gheneeret.
O Christe dijne Sterre laet,
Dat is dijn woort den dijnen,
Die dat met rechter herten vaet,
Laet hem dat claerlijck schijnen:
Waer door den mensche tot u gaet,
En schinckt hem seluen tot synder baet,
Om den vyant te winnen,
Hy vercrijcht dat eewich goet,
Doort ghelooue in u bloet,
En sterft met blijden sinnen.
AMEN.
|
|