Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid

Een kinder liedt van der gheboorte Jhesu Christi. M. Luther.

Op de naeuolghende melodye.

Van hoochde Hemels coem ick hier,
En bringhe u goede tijdinghe fier,
Van dese tijding opt swerelts hil,
Blijdelijck ick singhen ende spreken wil.

V is een kindeken heden gheboren,

Van eender Maghet wtuercoren,
Een kindeken soo teer en fyn,

[fol. 27v]

 

Dat wil u vruecht ende blijdtschap zijn.

 

 

 

Dit is den Heere Christ onsen Godt,

 

Die wil u voeren wt tsondich slot,

 

U salicheyt wil hy syn alleyn,

 

En van allen sonden maken reyn.

 

 

 

Hy brengt u alle salicheyt,

 

Die Godt den Vader heeft bereyt,

 

Dat ghy met ons int hemels pleyn,

 

Sout leuen nu en altijt ghemeyn.

 

 

 

Nu merckt wel op dat teecken recht,

 

Die Cribbe en Wintdoecken seer slecht,

 

Daer vint ghy dat kindeken onuersaecht,

 

Dat al die wereldt behoudt en draecht.

 

 

 

Des laet ons alle met blijschap zaen,

 

Met den Herderen daer nae gaen,

 

Om te siene wat Godt ons heeft verscheert,

 

Met synen lieuen Sone weert.

 

 

 

Merckt op, mijn herte en siet daer in,

 

Wat legt daer in dat Cribbekin,

 

Wie is dat soete kindeken,

 

Het is dat lieue Jhesusken.

 

 

 

Sijt willecomme goet Aduocaet,

 

Den sondaer en hebt ghy niet versmaet,

 

Ghy compt in armoede hier by my,

 

Hoe sal ick hier af dancken dy.

 

 

 

Och Heere en Schepper aller ding,

 

Hoe zijt ghy gheworden soo ghering,

 

Dat ghy daer ligt op drooghen Gras,

 

Twelck voetsel des Ossens en Esels was.

 

 

[fol. 28r]

 

Al waere die wereldt noch eens so breet,

 

Met edelen Steen, ende Gout becleet,

 

So waerse u toch veel te cleyn,

 

Te syn u Wieghe en Bedde reyn.

 

 

 

Dyn Zijde ende Fluweel seer fyn,

 

Grof Hoy, ende slechte Doecxkens syn,

 

Daer op ghy Coninck en God altijt,

 

Domineert al waert u Hemelrijck.

 

 

 

Dat heeft alsoo belieuet dy,

 

Om my die waerheyt te leeren vry,

 

Dat tswerelts macht, eere noch goet,

 

By u niet en ghelt, niet en helpt, noch doet.

 

 

 

Och mijn hertelyck lief Jhesusken,

 

Maeckt u een reyn saecht beddeken,

 

Om te rusten in myn herte teer,

 

Dat ick u verghete nimmermeer.

 

 

 

Op dat ick altijt blydelijck, ::

 

Mach springhen en singhen tydelijck,

 

Dat rechts sus, sus, sus, seer schoon,

 

Met hertens lust ende goeden thoon.

 

 

 

Lof, eere, sy God in den hoochsten throon,

 

Die ons schenckt synen eenighen Soon,

 

Daer af verhuecht die Enghelsche schaer,

 

En singhen u dit nieuwe Jaer.